BUĐENJE U OBJEKTIVNOM POSTOJANJU

Čovek je jedino biće u objektivnom svetu naše vasione Kome je milost božija podarila božansku iskru sa svim potencijalnostima koje joj omogućuju da evoluira kroz vasionu i kosmos i ostvari svoje jedinstvo sa apsolutnom svesti i postane holografska tačka Apsolutnog boga. To znači da čovek nije pao u ubjektivni svet nego je poslat da u objektivnom svetu razvije sve nivoe objektivne svesnosti kako bi došao do svesti o sebi, a zatim iskusio i više oblike svesnosti i kosmičku svest kroz manifestovanje u kosmosu. Objektivnu svest uslovljava materijalno postojanje i slobodna volja. Sinergija manifestacije i materijalnog ispoljavanja odvija se u ambijentu Većeg uticaja snaga haosa i destrukcije i duhovnih snaga sa negativnim predznakom. Taj ambijent ispoljio je materiju i biljni i životinjski svet. Vrhunac evolucije životinjskog sveta svroren je čovek životinja čija se evolucija završila na tom stupnju. Manifestacija i evolucija u kosmosu odvija se do stvaranja i ispoljavanja apsolutne svesnosti. a nastavak evolucije u objektivnom svetu je ostvaren pridruživanjem božanske iskre u procesu reprodukcije čoveka životunje, koji se ostvarivao pridruživanjem božanske iskre genetici muškog i ženskog sa sinergrtskim proizvodom novog trojnog bića humane čovekove vrste. Ova kreativna sinergetska kombinacija nije starija od oko 200 hiljada godina. Period od 300 hiljada godina predviđen je za evoluciju od čoveka živitinje do bogo čoveka. Od toga perioda humani čovek funkcioniše sa sa dva virtuelna bića u sebi i to ličnost čoveka sa egom i umom i božanskom iskrom sa dušom i individualnom svesti koja je božanskog porekla. Uloga uma u evoluciji humanog čoveka je da evoluira kroz sve nivoe razvoja uma kroz reinkarnaciske procese dok ne iskusi sve mogućnosti reagovanja humanog čoveka u objektivnom svetu. Božanska iskra sa individualnom svesti je večna i ona svedoči i memoriše sve mogućnosti reagovanja i iskustava u procesima reinkarnacije čoveka i razvoja njegovog uma kada se u ovim procesima um razvije do mentalnog nivoa i iskusi sve mogućnosti reagovanja u objektivnom svetu, um sa svojom slobodnom voljom se transcendira, a humani čovek ostaje sa sa svojom dušom i individualnom svesti i svom memorijom objektivne svesnosti koju je preuzeo od uma. Time humani čovek ostvaruje i svest o sebi, i ulazi u večnost svesti.

Kosmos je okvir za manifestaciju i ispoljavanje. Sam kosmos se ispoljava kroz sedam dimenzija ili ravni postojanja.

Objektivni svet se ispoljava i manifestuje na sedmoj ravni postojanja. Manifestacija počinje od početnih potencijala i stvaranjem prvo strukture kosmosa. Apsolutna svest je uzročnik ispoljavanja kosmosa, i sve što se u kosmosu stvori i ispolj ima vezu sa svešću.Sinergija je sistem kombinovanja i kompenzovanja postojećeg za dobijanje novog. Proces manifestacije i ispoljavanja odvija se preko ravni i implicitnih u eksplicitne poretke i i njhova harmonizacija je u celini kosmosa. Sedma ravan u kosmosu je ravan objektivnog postojanja. Virtuelni instrumenat za svesno osećanje čoveka u toj ravni je um. Božanska svest se u objektivno postojanje indukuje inverzno kao ego čija je spoznaja okrenuta ka sebi a funkcionalna mu je snaga posesivnost. Ego se izražava kroz umove i i ličnosti u procesima reinkarnacija.

Apsolutna svest je u sadašnjosti sa snagom ljubavi i večnosti, dok um otvara dimenziju vremena i operiše isključivo u stranama prošlosti i budućnosti, odakle potiče i njegova relativnost. Istina i istinsko postojanje je samo u božanskoj svesti. Kao takav um nastaje po osnovu sposobnosti reagovanja i memorije koju izaziva takvo reagovanje. Um čine reagovanja i navike i ograničen je sa frekfencijama čula čija iskustva daju sadržaje uma. Ego i božanska iskra su dva virtuelna entiteta svesnog osećanja u čoveku. Dok je ego sa umom i ličnosti entitet objektivne evolucije i spoznaje , božanska iskra ima kosmičko poreklo kao direktna indukcija apsolutne svesti i postojanjem u večnosti. Sve to govori o čoveku kao višedimenzionalnom biću koji može da evoluira do apsolutne holografske tačke apsolutne svesnosti.

Spoznaje i znanje i iskustvo je jedan od puteva transcendiranja umova i svesti na putu jedinstva sa apsolutnom svešću. Um manipuliše samo na sedmoj ravni postojanja i njegova granica razvoja je nivo mentalnog uma i sa njm se ne mogu preći granice spoznaje van objektivnog postojanja. Postojeća nauka postavila je svoj temelj i svoje ograničenje upravo na čulnoj spoznaji i umu objektivne svesnosti. Sa takvim pristupima nauka može doći samo do relativnih istina jer je odbacila intuitivnu i božansku svesnost u kojima se se nalazi istinito znanje i celovita svesnost. Pojedinci sa milošću božijom koji idu putem bogospoznaje ostvaruju celovitu svesnost i time otvaraju kanale za sticanje viših oblika svesti, što upotpunjava kolektivnu svest apsorbujući istu, koja zatim inukcijom te spoznaje stavlja na švetski sto čovečanstvu takva znanja i iskustva. Pošto sve veći broj naučnika počinje da koristi intuitivne spoznaje i pošto se talas celovitih spoznaja kroz pojedince otkriva svetu, nauka će uskopo biti prisiljena da razruši u temelju svoja ograničenja na samo objektivnu svesnost. Um humanog čoveka koji sa čovekom evoluira preko 200 hiljada godina još je daleko od celovite spoznaje, ali je sve više pojedinaca ca visokom reinkarnaciskom zrelošću koji dolaze do celovite svesnosti i istu putem uma ili induktivno prenose na okolinu.Taj put evolucije ucelovljenja svesti i čoveka se ne može zaustaviti. Taj postepeni razvoj uma sa posesivnošću utiče i na razvoj i organizaciju društva koje je u izvesnom snu ili bunilu Takvo se stanje prenosi i na sve procese edukovanja od porodice do škole viših obrazovanja pa i do nazovi duhovnog obrazovanja.. Takav način edukovanja okreće čoveka ka smrti i ne postojanju umjesto pogleda i znanja u njegovu božansku i vječni prirodu.

Ne mogu da se ne osvrnem i na religiju. Religija na zemlji i kosmosu je jedna i to je put bogospoznaje. Ono čemu mi pripadamo i što nazivamo religijama su vere i verovanja. Takve vere i verovanja su pratile razvoj uma u evoluciji. Sve vere su za cilj stavljale svoje versko učenje , svoju naciju ili svoju državu i svoju organizaciju u borbi za održanje. Um sa posesivnošću uslovljavao je destruktivni proces cepanja i stvaranja novih vera, i taj proces još uvek traje. Vere su očuvale jedinstvo i postojanje pojedinih religija i nacija, ali su bile i uzrok mnogih sukoba i ratova. Manje ili više one su se okamenile i ograničile svojim organizovanjem i borbon za opstanak svoje organizazije, zanemarujući praćenje živog boga u sadašnjosti i edukovanja ljudi na putu bogospoznaje.

Znanja o celovitosti postojanja , selovitosti spoznaje i celovitosti čovekovog bića danas postoje u ovome svetu Međutim ta znanja nisu stekla legitimitet i njihovi se nosioci izlažu riziku iznošenja na javnost o celovitosti bića i celovitosti spoznaje. Oficijelno informisanje i edukovanje službeno se ograđuju od iznošenja ovih stvari u javnost,Buđenje jedino je internet otvorena tribina za saopštavanje o tim znanjima. Iako je jednostavan put do sticanja celovite svesnosti, teško je izvršiti promenu pogleda na sveti prihvatiti transcendiranje uma kao put do viših nivoa svesti i selovite spoznaje.

Koga interesuju ova pitanja može naći potrebna znanja i iskustva ucelovljena svesti i bića u BIBLIJI ZA NOVO DOBA i njenim prilozima na sajtu: http://solair.eunet.yu/~dbeli

Drago Bjelica