VIRTUELNOST MANIFESTACIJE STVARANJA I RASTVARANJA (KONAČNE SPOZNAJE)

Ovaj materijal obuhvata iskustva objektivne svesnosi uma, individualne božanske svesnosti, vižih nivoa svesti, kao i analogije svesti ispoljenog i neispoljenog.

Objektivna svesnost obuhvata svesnost koja se stiče iskustvom putem čula kroz virtualni entitet ispoljavanja uma. Ta objektivna svest je prosečni odraz opažanja svih entiteta koji postoje u demenziji objektivne svesnosti, to jest kolektivne svesti, i samim tim je virtelna realnost, koju opaža ljudska vrsta na zemlji.

Individualna božanska svest potiče od virtuelnog entiteta božanske iskre svesnosi koju indukuje Apsolutna svest u cilju svoje manifestacije i reprodukcije kao i manifestacije humane ljutske vrste, koje su stigle u maglini naše vasione i čine individualnu svesnost naših duša.

Analogne spoznaje se stiču spoznajama holograhskih zakonitosti u stvatanju i ispoljavanju koje su u suštini slične u materijalnom, duhovnom i imaginarnom stanjima. Te sličnosti vladaju i u neispoljenom, pa se te analogije uočavaju i u neispoljenom.

U opažanju i razumevanju postojanja i sveta sva iskustva i znanja tvrde da sve polazi od jednog, bilo da je bog stvaralac ili veliki prasak. Inicijativa i početak jeste od jednog, ali za stvaranje i ispoljavanje je potrebno dvoje ili više.

Manifestacija može nastati samo iz suprotnosti iz kojih se razvijaju procesi akcija i reakcija, indukcija, kompenzacija i de kompenzacija.

To što je inicijator začetnik ili Bog stvaraoc je neispoljeno ili imaginarno i pretstavlja samo potencijal nekih osobina koje se mogu ispoljavati u manifestaciji. Ovaj potencijal obuhvata sledeće potencijalne osobine volje, svesti, reagovanja-kretanja, života, razvoja, blaženstva i ne masenosti. Ovaj potencijal bio bi statičan i bez manifestcije da ne postoji njemu suprotstavljeni potencijal koga sam nazvao svemirskom inercijom koja ima sledeće potencijalne osobine slobodne volje, ne svesti, ne kretanja, smiti, destrukcije svega postojećeg, i masenost. Svemir je neograničeni virtuelni prostor koga čini svemirska inerciju ili nepostojanje iako je imenovan.

Prvi potencijal svesti sa svojim naponom božanske volje u okruženju suprotnom potencijalu svemirske inercijeje u stanju je vibracije. Zato je ovaj potencijal i nazvan neispoljeni potencijal svesti i reagovanja.

Vibracija je prvi sinergetski ispoljeni entitet iz dva neispoljena potencijala. Vibracija je u sebi preuzela sve osobine i jednog i drugog neispoljenog potencijala Tako je vibracija ušla u ispoljeno i nosioc je manifestacije kosmičkog ispoljavanja kao i kosmičkog rastvaranja.

Da bi se mogla izvoditi manifestacija u Kosmosu morao se ispoljiti kosmički modul volje, svesti snaga i materije koji ne dozvoljava da išta iziđe iz njega čak ni ideja. Sve što se u Kosmosu kompenzuje kao bilo kakav enritet može da vrši svoje uticaje u Kosmosu.

U ispoljavanju kosmičkog modula ispoljavaju se razne polja svesti i napona kao i sile. Sile koje sekvantuju iz polaritetnih polja teku kosmičkim zrakama koje su nastale u preseku polja. Tih zraka ima 12 koje polaze iz centra kosmosa i odbijaju se od kosmičkog kruga kretanja ivraćaju se u centar odakle nastavljaju kretanje u suprotnom pravcu i opet se odbijaju od kosmočkog kruga i idu prema centru. Tako se ustaljuju kretanja sila u simbolu osmica u kojima se sile polarizuju. Proz prolaz kroz centar sile imaju suprotstavljene pravce kretanj takve sile na bliskim subatomkim rastojanjima međusobno indukujudvije suprotstavljene nuklearne sile koje sa sa dvije suprotstvljene sile zraka stvaraju čvrsti spreg sila, koje počinju da se vrte u krug kojičini ispoljeni string koji ima svojstvo i materije i energije zavisno iz koje se opcije sagledava. Kretanjem se stringovi dodiruju i spajaju u kvarkove.

Na sličaan način se ispoljavaju i drugi subatomski entiteti koje nauka može da prati i proučava. Na bazi spoznaje materije nauka ulazi u ravoj nano tehnologija što će zajedno sa razvojem tehnologija duhovnog razvoja otvoriti etapu razvoja novog doba kada će se sve sve više ubrzavati razvoj i evolucija do nivoa jedinstva duhovnih entiteta sa Apsolutnom svesti. Dalja se agregatizacija atoma planeta, sunca i galaksija odvija se po uočavanju naučnim opažanjima.

Sve zakonitosi stvaranja izvode se na holografskim principima i slične su. Te zakonitosti na informativnom i duhovnim planu su duhovna bića koja podržavaju dinamiku razvoja i evolucije u kosdmosu i vasionama.

Procesi stvaranja u kosmosu su sinergetski u kojima učestvuje sve ispoljeno i ne ispoljeno. Paralelno sa ispoljavanjem materije u Kosmosu, Apsolutna svest u Kosmosu simpatetičkom indukcijom, indukuje i božanske iskre svesnosti kojih ima osam vrsta koje se uključuju u evoluciju i poržavanje manifestacije u Kosmosu i ispoljavanje zakona manifestacija.

Prvi roj božanskih iskri nose potencijale ya evoluciju svesti vasiona (bogova vasiona), drugi roj duhovnih bića ispoljavanja snaga, treći roj ispoljavanja oblika, četvrti roj ispoljavanje duhova, ostala četiri roja imaju potencijale za ispoljavanje duša humanih vrsta po vasionama.

Humana vrsta ljudi na zemlji ispoljena je iz dostignuča genetskog evolucije i razvoja čoveka životinje na zemlji, kome su pridružene božanske iskre svesnosti iz četvrtog do osmog roja. Pošto humani ljudi na zemlji prvo evoliraju da steknu objektivnu svesnost za razliku ostalih božanskih rojeva koji prvi stiču kosmičku svesnost, oni prolaze kroz nešto drugačiji redosled procesa stvaranja i evolucije.

Pri ispoljavanju humane vrste na zemlji ona se uključuje u evoluciju kroz reinkarnaciske procese sticanja objekrivne svesti, zatim u sticanje svesti o sebi i kosičkih svestiu kosmosu da bi završili evoluciju u jedinstvu Apsolutne svesti.

Kroz reinkarnacisku evoluciju ljudi mogu steči uvide o postojanju pored materijalnog sveta i u postojanje energetskom umnom svetu kao i astralnom i mentalnom svetu umnog postojanja, što im omogučava i ulazak u postojnja i iskušavanja viših oblika svesti.

Svako kretanje u neispoljenoj svemirskoj inerciji izaziva reagovanje, koje ostavlja trag koji predstavlja memoriju. Memorija i kretanje čine svest. Kretanje i svest čine život, dok ne kretanje predstavlja smrt. Kombinacije navedenih faktora čine manifestacije.

Manfestacije se poljavljuju u funksiji stvaranja i funkciji rastvaranj svesti i postojanja Evolucija humane vrste čoveka nakaljemlena je na evoluciju čoveka životinje.

Evolucja čoveka životinje prisutna je na zemlji više miliona godina. Pošto životinjskisvet ima ograničenost evolucijedo izvesnog nivoa emotivne svesnosti. U cilju omogućavanja ovoj vrsti života dalje evolucije do nivoa Apsolutne svesnosti polariteu muškl- žensko pridodat je treći polaritet božanskehumane vrste čoveka sa kojim je ova vrsta sa sa božanskom iskm duha i svesti zadobila večnu dušu i mogućnost razvoja do nivoa Apsolutne svesti U samom Kosmosu se ispoljava Apsolutna svest koje proističe iz sinergetske kompenzacije utisaja kosmičkog virtuelnog kostura koji je proistekao iz sinergije polja Kosmosa i polja Svemira.

Apsolutna svest je Zakon Kosmosa i prožima Kosmos u jedinici vremena. Ona upravlja sa svom manifestacijom u Kosmosu. Individualna svest duše svake jedinke humanog čoveka potiče iz indukcije Apsolutne svesti koja ulazi u manifestaciju da bi iskusila svu manifestaciju i oblike svesnosti i da bi se vratila Apsolutnoj svesnosti kao njena holografska tačka svesti na kraju manifestacije stvaranja .

Kosmos možemo smatrati entitetom postojanja ,dok svemir sa etitetom svemirske inercije možemo smatrati entitetom ne postojanja.

Sva manifestacija se izvodi na relacijama postojanja i nepostojanja i transvere sinergetskog stvaranja i rastvaranja svesti i sveta. Sinergijom stvaranja iz neispoljenih potencijala ispoljava se svest, odnosno apsolutna svest i ona vodi poreklo iz memorija prethodnih kosmičkih evolucija jer su i te memorije večne i samoobnovljive iz memorije čiste svesti ispoljava se Kosmos, a Kosmos ispoljava Apsolutnu svest kroz svoju manifestaciju. Tako se stvaraju večni ciklusi kosmičkog stvaranja i ispoljavanja Apsolutne svesti koja kroz rastvaranja prelazi u neispoljene potencijale, koji opet sinergetskim ispoljavanjem manifestuju Kosmos i apsolutnu svest a ovj opet ispoljava sve entitete u Kosmosu koji imaju svoje postojanje i manifestaciju do apsolutne svesti i ti se coklusi odvijaju večno.

Pošto je Kosmos virtuelno zatvoreni modul sve u njemu ispoljeno kao i ne ispoljeni potencijali utiču na sve ono što se stvara novo iz koga proističe da je sve stvaranje u Kosmosu holografsko i da je sve povezano što omogućava razvoj duhovnih tehnologija svesti i duha.

Sinergijom stvaranja u Kosmosu uvjek se ispolji više od entiteta koji ulaze u taj proces, zato što u sinergiju uvek uleze i dva neispoljena potencijala.

Jedan ciklus manifestacije Kosmosa se završava kada sva duhovna biča (ona bića čije su duše indukovane od strane Apoolutne svesti) iskuse svu manifestaciju i dostignu holografsko jedinstvo sa Apspoutnom svesti, što čini svojevrsnu reprodukciju Apsolutne svesti. Pošto čitava manifestacija Kosmosa potiče iz razlika napona volje i to Božanske volje i Slobodne volje. Sa izjednačavanjem napona volja, nastaje obrt impulsa kretanja i umjesto kosmičkog procesa stvaranja, razvijaju se antikosmički procesi rastvaranja, kada prevladavaju uticaji slobodne volje a koji se završavaju kada sve ispoljeno pređe i stanja neispoljenih kosmičkih potencijala.

Kosmički procesi rastvaranja analogno su slični crnim rupama po galaksijama. Samo dva neispoljena potencijala mogu se smatrati večnim jer se automatski reprodukuju kroz kosmičke reprodukcije, a sva druga manifestacija je relativnai promenljiva. Kretanje potencijala svesti kroz svemirsku inerciju izaziva reagovanja iza kojih nastaje trag. Taj trag reagovanja pretstavlja memoriju tih uticaja koja je takođe večna.

Vibracija koju pokreče impuls božanske volje pokreče razvojni ciklus stvaranja i ispoljava. Vibracija u nastanku pod uticajem slobodne volje omogućava procese rastvaranja. Zavisno od preovlađujućih uticja Božanske ili Slobodne volje, pokreću se procesi stvaranja i rastvaranja. To znači da stanje i vrsta volje određuje pravac kretanja vibracije i samim tim proces stvaranja ili proces rastvaranja. Razvojna osobina je u neispoljenom potencijalu svesti i reagovanja i to stvaranje i evoluciju vodi do njhovog optimuna u ispoljenju svakog entiteta koji se ispoljava u Kosmosu pa i do Apsolutne svesti.

Procesi rastvaranja Kosmosa i Apsolutne svesti dovode do stanja neispoljenih potencijla svesti, odnosno do neispoljenih potencijala čiste svesti i neispoljenog potencijala svemirske inercije. Impuls reagovanja i memorija određuju svest. Pošto život predstavlja svest i kretanje, to su u konstrukciji svesti i sveta potrebne virtuelne varjable prostora i vremena. Prostor nije ograničen i njegove granice određuje svest i um.

Vremenom se utvrđuju događaji u prostoru pa možemo zaključiti da vreme otvara prostor za kretanje uma i svesti. Zato su vreme-prostor virtuelne varjable svesti i manifestacije sveta. Sve što se u manifestaciji stvori i ispolji ima svoju vibraciju i delove prenešenih osobina neispoljenih potencijala. Holografske zakonitosti stvaranja, i međusobna zavisnost i varjabilnost volja potencijala, uslovljavaju perpetumobilski tok samoobnavljanja i upravljanja u processima stvaranja i rastvaranja odnosno samoobnavljanja u večnosti. Konstruktivna karakteristika prostora i vremena u svesti strukturiraju virtuelno i prostor i vreme u svesti i stvaranju i ispoljavanju sveta. Tu strukturizaciju prostora i vremena nazivamo dimenzijama postojanja svesti i sveta. U svakoj dimenziji postojanja vladajuči podzakon je odgovarajuća vrsta uma ili svesti koja reguliše manifestaciju u toj dimenziji postojanja za vreme stvaranja određenih entiteta. Te dimenzije su koncentrične ravni u Kosmosu. Tih ravni je sedam i na svakoj ravni funkcioniše određeni nivo uma ili svesti.

Na prvom nivou u centru Kosmosa funkcioniše Apsolutna svest, a na sedmoj ravni funkcioniše um i humana ljutska vrsta kao i ispoljeni entiteti objektivne dimenzije postojanja. Svaku dimenziju postojanja određuje i određeni dijapazon frekfencija. Sva evolucja se provodi po stepenicama frekfencija u procesima stvaranja i evolucije od uma do njegovog jedinstva sa Apsolutnom svesti.

Um kao entitet za sticnje objektivne svesnosti, i stvaranja realnosti objektivnog sveta inverzan je sa entitetom svesti, ili bolje rečeno božanske svesti s kojim se spoznaje duhovni svet i njegovo realno postojanje u dimenziji božanskoe svesti i volje.

Na analogan način i dva neispljena potencijala su inverzni i suprotstavljenih osobina u ne ispoljenom.

Memorija i svest su uslovljeni i povezani jedno sa drugim i osnova su za razvoj duhovnih tehnologija i spoznanju i upravljanja svešću i svetom. Procesi u rastvaranju i neispoljenom mogu se pratiti putem analogija.

Sva manifestacija je škola za sticanje iskustava kojim se stiču prava znanja. Sva duhovna bića čije su duše indukovane od strane Apsolutne svesti moraju iskusiti sve oblike umova i svesti da bi dostigle do jedinstva sa Apsolutnom svesti i to je osnovni cilj evolucije humane vrste i drugih duhovnih bića.

Pošto čovek ovog vremena žudi za trajnom srećom i večnim živiom, razvilo se niz duhovnih spoznaja u procesima stvaranja i evolucije. U težnji za spoznajama i ispunjavanju želja uma na bazi želja i spoznaja uma lansira se u savremenom svetu niz psiholočkih tehnologija za ispunjavanje posesivnosti i sreće pod lažnim imenom duhovnog razvoja i sticanja blaženstva po čemu se ne ostvaruje ni jedan od ta dva, cilja ali to doprinosi sijanju maje posesivnosti i komercijalizaciji objektivnog sveta postojanja.

Sve te metode su neuspešne jer ne poznaju duhovna iskustva i spoznaje iz viših stanja svesti sa kojima se mogu izvoditi sva čuda u stvaranju i evoluciji sveta i koja omogućuju blaženstvo u jedinstvu sa Apsolutnom Svešću. Samo sa iskustvom i znanjem ovih tehnologija i procesa se može ostvriti ,,da sve ono što je u svesti može da se ispolji u realnom svetu,,.

Promenama svesti ostvaruju se i promene sveta.Ove tehnolofije omogučavaju upravljanje promenama u duhovnom i informacionom svetu i u svim dimenzijama sveta postojanja. Čovek u stanju postojanja mentalne svesnosti uma može da dođe do uvida u duhovne procese, ali mu je potrebno i iskustvo svih tih tehnologija i vrsta svesti da bi bio stvaraoc kao i Apsolutna svest. Apsolutna svest sve ono što ima u svesti kao ideju, misao ili informaciju može realizovati kao realno rešenje u svakoj dimenziji postojanja. Apsolutna svest je za sebe ostvarila taj optimum ali to nastavlja da čini u Kosmičkim ciklusima stvaranja i rastvaranja za druga duhovna bića. To ona postiže na bazi mogućnosti upravljanja svim kosmičkin snagama i entitetima. To je i krajnji cilj evolucije čoveka sa Zemlje.

Evolucija čoveka je inverzna evoluciji drugih duhovnih biča na zemlji i u Kosmosu, zato što on prvo razvija objektivnu svesnost pa zatim druge više oblike svesti. O ovim pitanjima možete naći dovoljno građe na sajtu putbogospoznaje.com U Kosmosu važi zakon,, sve što se stvori i ispoljimora i da se rastvoru na neispoljene potencijale,,.

Naš Kosmos je nasleđe prethodnih ciklusa stvaranja i rastvaranja Kosmosa. Apsolutna svest našeg Kosmosa je svest prethodnih Apsolutnih svesti Kosmosa. Kosmosi se uvek ispoljavaju iz neispoljenih polariteta.. Zadatak Kosmosa je da reprodukuje Apsolutnu svest, i da obezbedi evoluciju svih duhovnih biča u Kosmosu do jedinstva sa Apsolutnom svesti.

Neispoljeni potencijal svesti i reagovanja sa Neispoljenim potencijalom svemirske inercije ispoljava Apsolutnu svest u Kosmosu, a ova opet ispoljava sve kosmičke sadržaje u Kosmosu. To nam ukzuje da se Kosmosi ispoljavaju iz memorija stvaranja i rastvaranja prethodnih Kosmosa.

Potencijali božanske i slobodne volje kao da se pretaču jedan u drugi kroz procese stvaranja i rastvaranja. U procesima stvaranja i ispoljavanja dolazi do pada napona božanske volje, a kad se naponi izjednače menja se i voljni impuls, te nastaje impuls rastvaranja i razvijaju se procesi rastvaranja do neispoljenih potencijala.

Sa završetkom kosmičkih evolucija svih duhovnih bića razvijaju se u pojedinim galaksijama antikosmički procesi rastvaranja, analogno crnim rupama. Kosmos se ne širi sam od sebe , ali se može širiti kroz stvaranje novih Kosmosa.

Humana vrsta čoveka je višedimenzijalno biće i analogno i holografski je slična Apsolutnoj svesti, Kosmosu, i ima večnost kao i sva duhovna bića indukovana od Apsolutne svesti u Kosmosu.

Čovek je rezultat manifestacije stvaranja u K osmosu i on evoluira kroz sve faze razvoja umova i viših oblika svesti dok ne dostigne holografsko jedinstvo sa Apsolutnom svesti gde gubi svoj identitet sa procesom rastvaranja Apsolutne svesti.

Kada govorimo o višedimenzijalnosti čoveka mislimo o strukturiranju više oblika tela , i više vrsta oblika umova i viših oblika svesti u čoveku. Analogno kao što Apsolutna svet strukturira duhovne entitete u Kosmosu, tako i forme umova i svesti ispoljavaju forme tela u čoveku. Kao što pojedini nivoi umova i svesti u čoveku ispoljavaju pojedine forme tela u procesu stvaranja i ispoljavanja formi, na isti način kroz evoluciju šoveka se transcendiraju te forme tela i umova i svesti a kada se iskuse reagovanja i spoznaje iskustava tih manifestacija , da bi sve to kao znanje i memorija ušlo u jedinstvo sa Apsolutnom svesti.

U procesima stanja i sticanja objektivnih iskustava sticanja uma, evolucija čoveka stiže na raskrče daljih puteva evolucije čoveka. Iako je do raskršća bio pretežan uticaj na čoveka, uticaj slobodne volje a manji uticaj božanske volje, posle raskršća glavna staza ide putem večeg uticaja božanske volje, dok se drugom stazom evolucija odvija pod uticajem slobodne volje u pravcu svemirske inercije i ništavila. Slobodna volja se smatra negativnom stazom i njom se ostvaruju sve destrukcije i bolestii negativnih snaga u manifestaciji—sotonski put.

Pošto se um razvija pod pretežnim uticajem slobodne volje i ispunjen je više negativnim nego pozitivnim iskustvima, on se na raskrsnici brani svojim najsnažnijim oruđima a to su strahovi. Negativna snaga uma je izražena kroz posesivnost umesto lubavi. Ta raskrsnica puteva dalje evolicije se nalazi u epohi razvoja emotivnog uma i ulaska u razvoj mentalnog uma.

U svom reinkarnaciskom razvoju večina ljudi počinje prepoznavati sebe i usmerava se sa jedmim ili drugim putem. Oni koji se obredeljuju za put bogspoznaje i evoluciju stvaranja i jedinstva sa Apsolutnom svesti izloženi su većim uticajima slobodne volje i demonskih snaga koje izazivaju strahove u čoveku da bi ga skrenuli put demonske staze. Odbacivanjem tih demonskih uticaja koji se odražavaju i na materijalnom stanju, čovek nastavlja putem evolucije odnosno putem bogospoznaje koji vodi do jedinstva sa Apspolutnom svesti.

Gledano u celini kosmičke manifestacije stvaranja i rastvaranja dosadašnja evolucija ljudske vrste na zemlji odvijala se kroz evoluciju objektivne svesnoti uma. Um se na zemlji razvijao putem ograničenih čula i sobodne volje i on tim putem (kojim nije se mogao spoznati imaginarno-neispoljeno i duhovno postojanje), što je karakteristika objektivnog sveta postojanja. Kroz takav vid spoznaje odvijale su se i nauke na zemlji kao i raznovrsne religija i organizacije društva.

Prema dosadašnjim iskustvu mnoge religije ovu fazu razvoja smatrju greškom, ali ona to nije nego je nužna faza u kosmičkoj fazi razvoja svesti i uma, kao fazi razvoja uma u objektivnom postojanju čoveka sa istinitim spoznajama na zemlj. Nauka zasnovana na umnoj svesti može se razvrstati u skupu igru manifestacije koja je dala rezultate samo u materijalnom svetu postojanja , a ne u imaginarnom i duhovnom.

I religije su se razvijale pod uticajem umne svesnosi i skrenule sa staze duhovne i intuitivne spoznaje. Neki ovo stanje evolucije objektivne svesnosti nazivaju snenim stanjem svesti što je donekle opravdano jer je umna sposobnost ograničeno stanje ukupne svesnosti.

Tek evolucijom kroz više oblike svesti u strukturi Apsolutne svesti čovek ulazi u spoznaje svesti o sebe i viših oblika svesti. Neispoljeni potencijal svesti—čiste svesti, apsolutne svesti, viši oblici svest i hijerarhija umova međusobno su vezani određenim osobinama i međusobno su zavisni, kao i njhova ispoljena stanja imaginarno, Apsosolutna svest, Kosmos, čovek. Čovek ima potencijalnu mogučnost da spoznaje svu tu manifestaciju i evoluciju. Taj put spoznaje analogno se može nazvati i buđenjem u svesti.

U svetu postojanja humane vrste uvek su se pojavljivali retki pojedinci, sa manjim ili višim iskustvom iz kompletnih procesa manifestovanja. Takvi pojedinci su nazivani božijim sinovima ili avatarima. ( onjima više u sajtu ,, bogospoznaja.com,,)

Ovo doba od početka dvadeset prvog veka može se nazvati novim dobom u kome će se evolucija humane vrste i njen ravoj ubrzavati. Jer u ovom periodu postoje znatne spoznje o duhovnom razvoju i tehnologijama duhovnog razvija na bazi razvoja njihove celovite i intuitivne spoznaje koja nije zasnovana na klasičnoj nauci i klasičnim religijama.

Oprobana iskustva u ovim spoznajama temelje na dva bitna procesa koja danas mogu da koriste svi ljudi na zemlji a to su –Smirivanje i transcendiranje uma i -- Kontemplacija i prenošenjima umova i svesti na ipoljenja stanja i entitete Postoje razne metode i tehnologije koje se mogu koristiti u smirivanju i transcendiranju uma među kojima i meditacije od kojih bi posebno preporučio meditaciju na ništa. Pošto je ništavilo osobna iz inercije uma , a um se stvara pod dominantnim uticajem slobodne volje, to je transcendiraje uma na ovaj način daje efekte.

Kontemplacija zahteva smiren um i njegovu koncentraciju na određeni entitet od koga se žele preneti sadržaji svesti, uma duha ili informacija. Potvđuju se predskazanja ljdi iz ranijih perioda da će evolutivne i razvojne promene od dadeset prvog veka za čoveka postati opažajne i u jednom veku i da će se stalnorazvoj ubrzavati do kraja procesa stvaranja u našem Kosmosu.

Nauka je došla do opažanja stringova i kontrole lnčanih reakcija. Uvelko se isčitavaju DNK memorije, menjaju se i ubacuju geni u DNKa to omogučava i promenu misli i promene sveta, razvijaju se duhovne tegnologije razvija ljudskih organa, duhovnim putem mogu da se vaskrsavaju ljudi, može se spoznavati i uticati na budučnostuticati na budučnost putem promene misli, mogu se lečiti ljudi na duhovnim planu jer transcendiranjem uma nestaju i bolesti.

Čovek se primiče stanju večnog postojanja i jedinstvu sa Apsolutnom svesti. Ta ubrzanja nisu tako brza, i prelazak i zadnjeg čoveka u božansko stanje moze se očekivati za manje od sto hiljada godina. Za čitavi taj period trajače usklašđivanje čovekove genetike ,uma i svesti, i čovekove spoljne i unutarnje forme.

Istoriske su činjenice da si pojedinci i prije više hiljada godina mogli materijalizovati i dematerijolizovati materiju i to je ostajalo na čudima, danas je to već prešlo u primenu duhovnih tehnologija. Prolazilo je i nekoliko hiljada godina do pojave na zemlji ljudi sa iskustvima viših oblika svesti.

Danas na zemlji mogu postojati ljudi sa spoznajom ukupne manifestacije a više ljudi je na putu bogospoznaje. To sve omogućava čak i intuitivni prenos znanja. Setimo se dosadašnje evolucije u Kosmosu i razvoja čoveka životinje i humanog čoveka, njegovog prelaza iz životinjskoe vrste u humanu vrstu, zatim razvoja nano tehnologija kao i duhovnih tehnologija do budućeg stanja kada humani čovek ostvari jedinstv sa apsolutnom svesti i kada mogne činiti i stvarati sve čto mu je u svesti, odnosno kada se sve ispoljeno u Kosmosu mogne angažovati na ostvarivanju takve volje.

Ovaj materijal priključuje se građi materijala ,,putbogospoznaje.com ,, uz dozvolu kopiranja i čitanja.

Beograd April 2013.god

Drago Bjelica