VEČNOST IZA VEČNOSTI U ovome prikazu razmatra se manifestacija i neispoljeno sa stanovišta celovite svesnosti.Vjere na zemlji služe se otkrovenjem Božijeg carstva na nebu a zemaljskog carstva na zemlji.

Znameniti naučnik Blom uveo je termine za ispoljeno postojanje EKSPLICITNI POREDAK, a za neispoljeno IMPLICITNI POREDAK.

Prosvetljeni ljudi kao sto su Adepti, Avatari i Božiji sinovi u svim vremenima znali su za višedimenzijalnost postojanja i manifestacija, i uticali su na tok evolucije humane vrste na zemlji i našem Sunčevom sistemu.

Da bi ovaj tekst bio donekle razumljiviji za humanu populaciju na zemlji koriste se reči i izrzi objektivnog sveta postojanja i za objašnjavanje manifestacija u drugim dimenzijama postojanja. Sami naziv ovoga materijala takođe nije blizak umnom shvatanju, ali ga koristim da bi istakao ono sto nije dostupno umu kao virtuelnom entitetu za ispoljavanje, opažanje i manifestaciju objektivnog sveta i objektivne svesnosti.

Um se razvija i evoluira na bazi čulnih osetila i slobodne volje, pošto su čula humanog čoveka ograničena, a slobodna volja ima negativan karakter jer služi razdvajajuće u evoluciji, to je i sva umna spoznaja relativna i ograničena manifestacijom objektivnog sveta.

Manifestacija i stvaranje se odvija i u procesu ispoljavanja Kosmosa kao virtuelnog apstraktnog modula za stvaranje i ispoljavanje novog. Za umnu spoznaju Kosmos je neograničen i vječan, dok za celovitu spoznaju ni Kosmos i nije večan i ograničen je.

Ono što predhodi stvaranju i ispoljavanju Kosmosa je sa druge strane postojanja gde ne postoji ni prostor ni vreme.

Da bi se javila manifestacija potrebna je dualnost svih osobina polariteta koji su po svojim osobinama potpuno suprotstavljeni i koji uslovljavaju medjusbne pojave reagovanja i akcija kao i indukcije, a zatim i procese kompenzovanja ili dekompezovanja ( stvaranja i rastvaranja). To što jeste i što nije ispoljeno su dva neispoljena potencijala i to Potencijal svesti i reagovanja i Potencijal svemirske inercije.

U manifestaciji vladaju zakonitosti analogija i holografije. Da bi um mogao da razumeva ove stvari analognom umu može pomoći primena apstraktnog mišljenja koje ga približava logici i analogijama. Neispoljeni Potencijal svesti i reagovanja možete imaginirati kao vibrirajuce polje u kome u svakoj tačci deluju sile iz svih pravaca na tačku i ono je čista svest. Neispoljeni Potencijal svemirske inercije možete imaginirati kao polje u kome iz svake tačke djeluju sile u svim pravcima i ono je ne svest. Pošto su ovi potencijali inverzni između njih postoje suprotni naponi.

Napon koji odgovara Potencijalu svesti i reagovanja zovemo božanskom voljom, dok napon koji odgovara Neispoljenom Potencijalu svemirske inercije zovemo Slobodnom voljom. Neke od idejnih osobine ovih potencijala koje su osnova ispoljavaja tokom manifestacije u Kosmosu bile bi. Neki od idejnih atributa Potencijala svesti i reagovanja su reagovanje (kretanje), život, ljubav, znanje i blaženstvo.

Idejni atributi Potencijala svenirske inercije su nekretanje , smrt( ne svest), ne znanje, ništavilo, destrukcija i masenost.

Potencijal svesti i reagovanja nema masenosti i ne zauzima prostor i ne može se ispoljiti bez sinergetskog procesa mešanja i manifestovanja sa suprotstavljenim osobinama svemirske inercije. Pomenute osobine svesti i reagovanja čine organizaciju i kostur arhetipa koji će se ispoljiti u sinergetskom procesu i on unosi u novo, svest, život i kretanje. To isto se dešava i sa virtuelnim osobinama Potencijala svemirske inercije.

Svemir je nesto što je veće od Kosmosa i u njemu je polje svemirske inercije, i u njemu napon razdvaja sve ono što je ispoljeno. Ustvari Svemir je ne ograničen. Manifestacija i ispoljavanje počinje kada se Potencijal svesti i reagovanja usled vibriranja i napona božanske volje počinje kretati kroz Potencijal svemirske inercije. Tim činom kretanja počinju se ispoljavati apstraktne varjable prostora i vremena, a u tragu kretanja Potencijala svesti i reagovanja kroz Potencijal svemirske inercije, utiskuje se memorija sinergetskih procesa koji se razvijaju izmedju potencijala. Dalje se kroz ove sinergetske procese ispoljava kosmički modul stvaranja i ispoljavanja. Kosmicki modul stvara i uslovljava ispoljavanje svega onoga što se stvorilo i što će se stvoriti u Kosmosu.

Potencijal reagovanja i svesti usled otpora svemirske inercije zakrivljuje svoje kretanje u kosmički krug i jača svoj obrtni momenat, koji kroz eone postaje apstrktni kosmički prsten koji ima svoju svesnost i koji induktivno djeluje svojim kretanjem izvan kruga u svemir i unutar kruga gde se ispoljava Kosmos. Svemir se odupire induktivnom delovanju kosmičkog kruga indukcijom novog kruga koga nazivamo krug Haosa i koji ima sve osobine Svemira, te svojim dejstvom neutralizuje širenje uticaja Kosmickog kruga na okolni Svemir, i ovaj krug ima svoje osećanje, odnosn ne svest, kao i druge osobine Potencijala svemirske inercije. Ovaj krug je izvan kosmičkog kruga i okomit je na isti po indukciji. Zatim nastaju sinergetski procesi između dva ispoljena kruga kretanja i sinergetski se ispoljava novi krug kretanja, koji se odvaja od kosmiskog prstena, i koji ima svoje sinergetski ispoljene nove osobine. Ovaj krug se takodje okreće i klati između dva prethodna kruga, pojačavajući dejstvo čas jednog čas drugog kruga i time uspostavlja dinamiku kosmičkkih uticaja. Ova tri kruga kretanja sa svojim osobinama čine kosmički okvir, i ne dozvoljavaju da ikakav unutrašnji uticaj može izaći iz njih, a ni spoljnje dejstvo ući u Kosmos.

Međusobno sinergetsko dejstvo svesnosti ova tri kruga ispoljavaju novu svest u centru kosmosa koju nazivamo Apsolutna svest (tri u jednom). Ova Apsolutna svest postaje zakon Kosmosa, i ona opredeljuje svu manifestaciju u Kosmosu. Zatim se u Kosmosu počinju ispoljavati kosmicke ravni i kosmički zraci, čime se kosmički modul upotpunjuje. Da bi se nastavila dalja manifestacija u Kosmosu.

Sve u Kosmosu što se ispolji ponovo ulazi u sinergetske procese ispoljavanja , čime se ispoljava zakonitost holografske strukture u sinergiji stvaranja i ispoljavanja, i to znači da sve ispoljeno utiče na sve novo ispoljavanje . Tako se uspostavljaju analogije između svega ispoljenog. To znači da se sve osobine postojeceg analogno prenose na novo. Tako su analogno slicni procesi koji ispoljavaju Kosmos sa procesima koji ispoljavaju vasione, planete, atome i stringove, kao i ljude. I sve sto se ispolji ima u sebi deo svesnog osecanja koje potice od Potencijala svesti i reagovanja i čini kostur i reagovanje ispoljenog, oko koga se se popunjavaju osobine svemirske inercije.

Manifestacija u Kosmosu prvo prolazi kroz procese involucije do ispoljavanja materije i materijalnih formi. Zatim se procesi manifestacije nastavljaju kroz procese evolucije.

Procesi evolucije se završavaju kada se sve božanske iskre indukovane od strane Apsolutne svesnosti predodređene da evoluiraju do Apsolutne svesti, postanu holografske tačke Apsolutne svesti. Tada se izjednačavaju i razlike potencijala i volja, mjenja se smer kretanja, i počinje ispoljavanje anti kosmičkog modula (analognog crnim rupama) koji dekompenzuje sve ispoljeno što nije evoluiralo do krajnjih graniica, u komponente pocetnih potencijala i ne ispoljeno. Tada može da se pokrene nova kosmička manifestacija čiji se ciklusi ponavljaju.

Kao što vidimo proces stvaranja i ispokjavanja počinje sa manifestaciom iz onih stanja koja su za um ne ispoljena i u sebi imaju određene osobine koje se mogu ispoljiti sinergetskim kombinacijama i manifestovanjem u, prvo najfinija ispoljenja polja, ideja, duhova, polja snaga i na kraju materije.

Te procese stvaranja i ispoljavanja od ne ispoljenog preko Kosmickog modula i manifestacije kroz različite kosmičke ravni ili različite dimenzije postojanja u Kosmosu do materijalnog stanja nazivamo involucijom. Kada involucija dostigne zgusnutos materije u okviru Kosmosa počinju se odvijati procesi evolucije.

Procesi evolucije imaju za cilj da obezbede evoluciju svih duhivnih božanskri iskri, koje je indukovala Apsolutna svest kroz sve oblike svesti do nivoa Atsolutne svesti, odnosno do njihovih stanja da postanu holografske tačke Apsolutne svesti. U svom ovome stanju postojanja i ne postojanja možemo sagledati tri globalna stanja i to su pod stanje nespoljenosti koje obuhvata ambijent ne postojanja u kome su pocetni potencijali, Potencijal svesti i reagovanja i Potencijal svemirske inercije. U kosmičkoj manifestaciji sagledavaju se dva globalna pod stanja i to područje duhovnog pod stanja u kome dominira božanska svesnost i božanska volja, i pod stanje objektivne svesnosti u kome dominira um islobodna volja odnosno svet objektivnog postojanja.

Pod stanje objektivne svesti osecanja, prema procesima evolucije uma i reagovanja, može se grupirati u četiri pod stanja kroz koje evoluira reagovanje i um, i to su materijalno pod stanje, energetsko pod stanje, astralno ili emotivno podstanje, i mentalno pod stanje.

Frekfencijski tumačeno, um u objektivnom svetu evoluira kroz četiri nivoa uma i to materijalno nivo uma, energetski nivo uma, astralni nivo uma i mentalni nivo uma. Kada se kod čoveka razvije mentalni nivo uma on moze da sagledava i ulazi i iskusava i nivoe božanskih stanja svesti. Um kao virtualni entitet služi za iskusavanje objektivne svesnosti pošto je inverzan sa božanskom svesti ne može funkcionisati u čoveku paralelno sa božanskom svesti. Dok um funkcioniše božanska svest u čoveku može da bude u stanju svedoka , što se i dešava.

Kada um zaspi u snu božanska svest se može aktiviratii istraživati u drugim dimenzijama postojanja. Jedino kada čovek umre za izvesno vreme odumiru i ostali nivoi uma, a dusa sa božanskom svesti, pošto je večna, odlazi u druge dimenzije postojanja gde će pripremati reinkarnaciju novog uma i nove ličnosti.

Sa umom evoluira i čovekovo telo.

Pošto je duša večna, jer nastaje simpatetičkom indukcijom iz apsolutne svesti koja je večna, ona nosi svu duhovnu memoriju svoga postojanja i manifestacije, a njenom sintezom sa biološkim čovekom životinjom i njegovom genetskom memorijom, počinje um i ličnost čoveka kroz renkarnaciske procese evolucije humane vrste, da prikuplja u stanju svedoka, svu memoriju čovekove reinkarnacije umova i linost. Na bazi ove ukupne memorije manifestacije reinkarnaciskog žvota i svoje memorije manifestacije duše, ista može da programira sudbinu nove licnosti i novog uma koji treba da se ispolji novim rađanjem.

Pojedini ljudi iz humane vrste koji su imavali zgusnuta iskustva u reinkarnacijama, mogu daleko brže evoluirati kroz objektivni svet postojanja i njgovo vreme, i da iskuse sve vrste reagovanja u objektivnom svetu, te da dođu do svesti o sebi.

Svest o sebi se pojavljuje kada se um smiri, što znači da je postigao ukupnu svesnost objektivnog sveta postojanja, ovo označava spoljašnju svesnost, a tada mu se otvara unutarnja ili duhovna svesnost kojom prvo stiče unutrašnju svest o sebi i tada čovek sagledava ukupnu svesnost o sebi..

Sa ovim oblicima svesnosti humanom biću preostaje sticanje i drugih vrsta kosmickih svesti, da bi i sa tim iskistvom dusa ušla u jedinstvo apsolutne svesti , odakle je pošla u manifestaciju kao humana božanska iskra. Kako vidimo čitava kosmička manifestacija ima za silj da reprodukuje Apsolutnu svesnost, jer Kosmos i pretstavlja ispoljenu Apsolutnu svest. Vidimo da je Apsolutna svesnost produkt celokupne manifestacije i ona je zakon nove kosmičke manifestacije.

Pošto indukovane božanske iskre kroz kosmičku evoluciju dostižu apsolutnu svesnost, moguće je da novi Kosmos bude veci od prethodnog i da se na taj nacin kosmosi povećavaju, a ne da se šire na bazi praska, posto je Kosmos apstraktni virtuelni modul sinergetskog stvaranja, dok god traje njgova manifestacija u Kosmosu se ispoljavaju stringovi, kvarkovi, subatomski elementi, atomi,planete, sunca i galaksije. Sa završetkom procesa involucije i evolucije sve što nije evoluiralo do Apsolutne svesti, depolarizuje se u razdvaja na početne potencijale koji se vracaju u neispoljeno, i kada može pa počne ispoljavanje novog Kosmosa.

Vremenom izraženim u dimenziji objektivnog postojanja toliko je dugo da ga smatramo beskonačnim, međutim ono ima svoju konačnost. Svaka dimenzija postojanja ima svoje vreme koje je različito od vremena drugih dimenzija postojanja. Vreme u objektivnoj svesnosti, gledano objektivnim umom naše zemlje, je najkraće U svakoj nižoj ravni postojanja vremena su sve duža, a najduže je u nultoj dimenziji Apsolutne svesti , koje smatramo večnim. Tek u neispoljenom, vreme je večno i ne postoji. Ovo nam govori da vreme određuju oblici reagovanja i svesnosti, pa se za vreme može iskazati , da je vreme prostor za kretanja reagovanja, umova i svesti.

Rečeno je da je prostor ne ograničen kao i Svemir. Ustvari granice prostoru utvrđuju svesna osećanja reagovanja, umova i svesti. Ono što je još bitno za kosmičku manifestaciju, jeste frekfencija. Frekfencija se javlja kada kružno kretanje na višoj ravni postojanja prelazi na nižu ravan postojanja, ono se na nižoj ravni postojanja ispoljava kao frekfencija. Frekfencija nije samo uzrok kretanja i života, nego je ona osnova komunikacije u Kosmosu. Za jedan ciklus ispoljavanja Kosmosa Apsolutna svest indukuje i ispoljava u više etapa božanske iskre svesnosti. Te iskre kroz svoju evoluciju, obezbeđuju i ukupnu manifestaciju u Kosmosu.

Tih božanskih iskri ima osam vrsta i one su duhovne jedinice sa individualnim svestima različitih nivoa svesnosti i potencijalnih mogućnosti sa različitim nivoima svesnosti i potencijalnim mogućnostima evolucije. Prvi roj predstavljaju božanske istre koje evoliraju za uloge bogova vasion , drugi roj evoluiraju da se osposobe za ispoljavanje snaga i polja, treci roj evoluira za mogućnost ispoljavanja oblika, četvrti roj evoluira za mogucnost ispoljavanja duha. Četiri poslednja roja evoluiraju za mogucnost ispoljavanja humanih vrsta, među kojima su i ljudi na zemlji. Prva četiri roja počinju evoluciju za sticanje kosmičke svesti a zatim i svesti o sebi, sva ova bića sticanje objektivne svesnosti stiču kroz evoluciju humanih bića u objektivnoj svesnosti.Četiri zadnja roja upućuju se u evoluciju inverzno, za sticanje objektivne svesnosti, a zatin nastavljaju kroz iskusavanje i evoluciju sticanja svesti o sebi i kosmicke svesti.

U nekim vasionama i galaksijama kosmička se evolucija zavrsila i iste su ušle u anti kosmicke faze dekompenzacije i razdvajanja na početne komponente Potencijala svesti i reagovanja i Potencijal svemirske inercije u neispoljeno stanje. Kod evolucije humanih ljudi na zemlji pojedinci veoma retki koji su imali zgusnutija reinkarnaciska iskustva u iskušavanju objektivne svesnosti mogu da idu ubrzanom putanjom evolucije, tomu uzrok može da bude i sinteza njihovih duša sa dušama drugih bića sa kosmičkom svesnočću i tako se na zemlji, ti ljudi mogu ispoljiti kao božiji sinovi, avatari ili adepti. Razvoj nauke kao istraživačkog entiteta objektivne svesnosti i njenih intrumenata dolazi se do granica objektivne svesnosti , kada se počinju osećati uticaji koji potiču iz stanja božanske svesnosti i stanja neispoljenog. Nepoznavajući nivoe božanske svesnosti, u nauci se uvode pretpostavke o ne ograničenosti Kosmosa, velikog praska, crne,materije, crne energije i slično. .

Prosvetljeni ljudi imaju funkcionalna spoljna i unutračnja čula i mogucnost celovite svesnosti (čulne i intuitivne svesnosti), a samim tim i mogucnost transcendiranja uma i prostora i vremena i ukupne manifestacije, te dolaska do svih istina, ali su to za objektivnu svesnost čuda, koja nisu moguća čoveku, što obični ljudi vide kao nenormalnost.

U dvadeset prvom veku razvoj duhovne spoznaje se ubrzava, ispred čega će uticaj posesivnosti opadati, a harmonija se počinje uzdizati.

Cilj evolucije čoveka na zmlji nije samo sticanje objektivne svesnosti, nego i razvoj socijalnih zakona , što treba da bude doprinos nasleđu u kosmikkoj evoluciji, a takvi trendovi razvoja se več danas mogu prepoznavati u razvoju naše civilizacije.

U humanoj vrsti čovka postoje dva virtuelna entiteta svesnog osećanja i to um, koji je inverzan božanskoj svesti, i bižanska iskra koja je indukcija Apsolutne svesti.

Um je smrtan i dok je um aktivan božanska individualna svest samo svedoči umnoj manifestaciji, kad se um umiri ili umre u akciju stupa individualna božanska svest ili svest duše čoveka, koja je večna. Ove spoznaje su ispred ovoga vremena i zato nisu prihvatljive vecini populacije. Međutim ko ima strpljenja i radoznalosti i procita do kraja ovaj i druga moja izlaganja primiče se putu bogospoznaje, i ima milost božiju. Cilj svih mojih pisanja i izlaganja je ukazivanjena put bogo spoznaje, što može služiti kao izvesna orjentacija na putu istinitih spoznaja.

Ovaj materijal ulazi u priloge BIBLIJE ZA NOVO DOBA i kao dokument DUHOVNE AKADEMIJE SINERGON. Beograd maj 2012. God. Drago Bjelica