Svanulo je.
Zima je. Preokrenem se na njegovu stranu, još se drži toplina....sve miriše na njega. Osmjeh mi se razvlači licem.
Miris kave zavlači se u sobu....tihi glasovi iz boravka.
- ...još spava...
Hladan nosić i slinava pusa i tres....bočicom po glavi
- ajde mamaa, ajde maminkica
Otvaram oči...gledaju me dva ogromna smeđa oka s vragolastim osmjehom.
Prilaze mi dva nebesko plava oka;
- Kava je gotova -
.........i osmjeh što mi dušu blaži....
Zar je potrebno nešto više?
:)