U jedan fini ... nježni i potpuno mekani celofan ... baš onakav ,kao stvoren za tvoje ruke  ... umotala sam jedan mali ... poklon za tebe ...

Pokušala sam ti ga poslati ... al ... nekako nije islo ...

 

                  

 

I evo ... Božić je stigao ... a ja ga nisam uspjela urućiti u tvoje ruke ... i zato ... odlučih ga spremiti na neku od onih polica ... visoko gore ... čekajući prvu priliku da ga ti ... svojim rukama dohvatiš ...

Da ga onako ... oprezno i ... polako odmotaš ... pomalo sluteći ... i pomalo izvana već nazirući što je u njemu ...

I možda i nije neko iznenađenje ... jer ... ne tako davno,a ipak meni se ćini predavno ,imao si taj poklon ... potpuno odmotan u svojim rukama ...

Imao si ... ono što ti ja ... jedino mogu pokloniti ...

Imao si ... mene ... u svojim rukama ...

 

              

 

I ... ne znam ni sama više ... ko koga daruje u tim trenucima ...

Jer darujući  sebe ... tebi ... tvojim dodirima ... tvojim usnama ... ja sam ta koja ... prima ... koja prima  najljepše moguće poklone ...

I sad mi se ćini da  ... iako je ovo mjesec poklanjanja ...  meni  je to ,kako ga već zovu  «vrijeme darivanja» ,kad god si ti ... tu ...tu pored mene ...

I nije važno da li je Božić ... Nova Godina ili neki drugi sasvim nevažan dan ...

«Vrijeme darivanja» za mene je ... vrijeme kad te ... imam pored sebe ...

I kad ovu ljubav ... što je  sa samo nekoliko malenih poteza ... oslobodiš ...i pustiš je da se ...po tebi ... prolije ...

To je moje «vrijeme darivanja» ... i zato ... iako se ovaj dan  bliži kraju ... ovaj poseban dan u godini ...ja ću ovaj  poklon ...sačuvati do nekog drugog ... dana ... do dana kad ćeš ... biti tu ... i kad ću darivajući tebe ... darovati ... sebe ...

 

Sretan ti Božić ... Šašavko!!!