OKSALNA KISELINA

Jedna od misterija ljudskog organizma je funkcija koja je poznata kao peristaltika

. Ovo kretanje ili akcija se obavlja u probavnom kanalu, kruţnim i oplodnim prolazima, te u eliminativnim kanalima u obliku uzastopnih pokreta sliĉnih valovima, i na taj naĉin tjerajući bilo koju prisutnu materiju da se kreće u svom pravcu. To je serija skupljanja i opuštanja nerava i mišića - funkcija koja se vrši nezavisno od naše volje tako dugo dok naša voljna rnoć kontrole nad njima ne vrši utjecaj i naizgled je potpuno automatska. Djelotvornost te peristaltiĉke aktivnosti je prirodno ovisna o zdravom stanju nerava i mišića tih kanala. Organska oksalna kiselina je jedan od veoma vaţnih elemenata koji stimuliraju peristaltiku. Oĉito je jasno da bilo koji pokret tijela koji se vrši „nevoljno” akcijom organa ovisi o tome da li u stanicama i tkivima tih organa ima ţivota. Ţivot je aktivan, magnetiĉan - gdje god nema aktivnosti tu je smrt. Isto tako u mrtvoj materiji nema ţivota - nema kretanja, ovo je isto primjenjivo u potpunosti na stanice i tkiva našeg organizma. Ako su vaţni organi koji saĉinjavaju probavni i eliminativni dio našeg sistema ili bilo koji njegov dio iscrpljeni i mrtvi djelotvornost njihovih funcija je tako reći nikakva. Ovo stanje moţe nastati samo kao rezultat nedostatka ţivih elemenata u hrani koja ishranjuje dotiĉne stanice i tkiva. (Uz ovo je potrebno i vjeţbanje koje potpomaţe rad i kretanje probavnih organa.) Ţiva hrana znaĉi ona hrana koja sadrţi ţive organske atome i enzime koji se nalaze samo u sirovoj hrani. Mi smo u prethodnim poglavljima objasnili vaţnost organske hrane i razliku od anorganske hrane. Veoma je vaţno ovo naglasiti u vezi sa oksalnom kiselinom. Kada je hrana sirova, bilo u svom prirodnom obliku ili u obliku soka tada je svaki atom takve hrane ORGANSKI i bogat je enzimima. Dakle, oksalna kiselina u sirovom povrću i njegovim sokovima je korisna i vaţna za fiziološke funkcije tijela. Oksalna kiselina u kuhanoj i preraĊenoj hrani je u potpunosti mrtva - ANORGANSKA i kao takva je i štetna i destruktivna. Oksalna kiselina se lako vezuje sa kalcijem. Ako je jedno i drugo organsko to je onda korisna konstruktivna kombinacija jer oksalna kiselina pomaţe probavu i asimilaciju kalcija, a istovremeno stimulira peristaltiĉku funkciju tijela. Kada oksalna kiselina kuhanjem ili preradom postane ANORGANSKA tada ta kiselina stvara srnjesu sa kalcijem, pa se ĉak vezuje i sa kalcijem koji unosimo drugom hranom kada se jede u istom obroku, i tako uništava hranjivu vrijednost i jednog i drugog. Ovo dovodi do ozbiljnog nedostatka kalcija što dovodi do raspadanja kostiju. Ovo je razlog zbog kojeg ja nikada ne jedem kuhani ili konzervirani špinat. Kada se oksalna kiselina kuhanjem i preradom pretvori u anorganske kristale oksalne kiseline to obiĉno uzrokuje taloţenje tih kristala u bubrezima. Vrijedno je napomenuti da minerali u našoj hrani‚ kao na primjer ţeljezo ne moţe biti asimilirano i u potpunosti iskorišteno ako je putem kuhanja i prerade postalo anorgansko, a ĉesto spreĉava iskorištavanje drugih elemenata kroz kemijske i druge akcije. Tako ţeljezo u sirovom, svjeţem soku od špinata moţe biti 100% iskorišteno, dok jedna petina od toga

moţe biti iskorištena u kuhanom špinatu

. Dobro je da imamo na umu da je organska oksalna kiselina veoma vaţna za naše dobro, stoga je dobro kao dodatak sirovom povrću koje jedemo kao salatu piti svjeţe, sirove sokove od povrća (svakodnevno) koji sadrţe oksalnu kiselinu. Najviše oksalne kiseline se nalazi u svjeţem sirovom špinatu (svim vrstama kao i New Zelandskom špinatu), zatim SWIS chard, repinom lišću, repi, lišću od slaĉice, te širokolisnoj Francuskoj kiselici.