Kakvo onda značenje ima čovjekov život u ovom kosmosu, kavog ga mi znamo? Čovjekov život ima dvije svrhe:

 

-         kao elemenat univerzalnog organizma on služi ispunjenju njegovih ciljeva

-         kao jedna izolovana individua, on može da ima i sprovodi u djelo svoje vlastite ciljeve

  Kako bi se ovo razumjelo, možemo se poslužiti sljedećim primjerom:

  Uloga čovjeka u Univerzumu slična je ulozi jedne ćelije u čovjekovom tijelu. Svaka ćelija predstavlja dio nekog organa koji je opet dio grupe organa koji omogućavaju obavljanje određenih funkcija organizma kao jedne cjeline.

U svemu tome, postoje i dva zakona koji tu vladaju a to su Generalni (ili Opšti) Zakon i Zakon Izuzetka. Prvi zakon drži ćeliju na svom mjestu, dok joj drugi omogućava određenu slobodu.

Generalni Zakon osigurava da organ, čiji je ćelija dio, nesmetano obavlja svoju funkciju. U skladu s tim, ćelije koje sačinjavaju taj organ moraju tokom svog života da odigraju ulogu koja im je data. Taj zakon nalaže ćelijama da ostanu na svom mjestu, odrade svoj posao i da posvete svoj život ispunjenju zadatka koji im je dat. Iz toga se podrazumjeva da ukoliko taj zakon ne bi držao određene ćelije unutar granica organa kome pripadaju i ukoliko se one ne bi povinovale izvršenju svojih zadataka, onda ni taj organ ne bi bio u stanju da funkcioniše, što bi nadalje dovelo do poremećaja na nivou cijelog organizma. Tako taj zakon osigurava zdravlje cijelog organizma.

  Poznato nam je da organizam može da pretrpi bez većih posljedica prestanak funkcije određenog broja ćelija, pa čak i kad se neki dijelovi njegovih organa ili neki organi potpuno odstrane. Generalni Zakon nadgleda funkcionalnost određenih organa u svoj cjelini, tako da nestanak određenog broja ćelija može relativno lako promaći njegovoj pažnji, ako to drastično ne narušava rad cijelog organa. Organi u većini slučajeva mogu da kompenziraju manje poremećaje nastale usljed ‘nefunkcionalnosti’ određenog broja ćelija.

Tako se simbolično može reći da one ćelije koje uspiju da umaknu, ulaze u domen u kojem vlada Zakon Izuzetka.

  Mada za razliku od ćelija koje vjerovatno nesvjesno izmiču ispunjenju svojih obaveza, kod čovjeka se sve ovo događa na jedan drugačiji način.

Kao ćelija čovječanstva, čovjek čini dio organskog života na Zemlji. Taj život u svojoj cijelosti predstavlja jedan veoma osjetljiv organ naše planete, te igra i veoma važnu ulogu u ekonomiji sunčevog sistema. Kao jedna ćelija tog organa, čovjek se nalazi pod uticajem Generalnog Zakona, koji ga drži na svom mjestu. Ovaj zakon ima i određen stepen tolerancije, te dozvoljava čovjeku nešto slobodnog kretanja u okviru zadatih granica. Unutar tih granica, prostor koji je čovjeku ostavljen za kretanje je objektivno gledajući veoma mali, mada se nekome on može subjektivno činiti i veoma velikim. Tu čovjek može dati maha svim svojim fantazijama i ambicijama a da sve to nema nikakvih štetnih posljedica na funkcionalnost ‘organa’ kao cjeline.

  Neki od elemenata koji čine Generalni Zakon su: glad, pa odatle potreba da se radi kako bi se obezbjedio fizički opstanak; drugi faktor je lanac: seksualni instinkt - nagon za razmnožavanje - roditeljska pažnja i ljubav prema djeci. Ezoterička maksima objašnjava ovo na sljedeći način: tjelesna ljubav je potrebna za opšte dobro.

Treću grupu faktora koji su ovdje u pitanju čini, - strah, zajedno sa svim svojim mnogobrojnim varijantama.

  Onaj prostor koji je čovjeku ostavljen od strane Generalnog Zakona, može se ukratko predstaviti pojmom – buržujske sreće. Tu se podrazumjeva cijela jedna pletora karijera u svim granama društvenih aktivnosti; bogatsvo; porodica; ljubav; priznanja itd.

Sve dok čovjek prihvata princip finalne anihilacije svoje Ličnosti bez pomisli na pružanje otpora, on može proživjeti svoj život bez većih posljedica nastalih djelovanjem Generalnog Zakona na njega.

  Stvar je potpuno drugačija ukoliko on pokuša da prevaziđe granice koje je ovaj Zakon uspostavio. On se tada direktno suprotstavlja djelovanju tog Zakona i svih njegovih derivata na njega. Generalni Zakon onda djeluje na njega simultano, na nekoliko nivoa: fizičkom, mentalnom i moralnom. Njegovo dejstvo na moralnom planu čovjek je još od pamtivjeka sklon da interpretira kao jednu personifikaciju poznatu kao: Đavo. U Tradiciji (Doktrini) demonologija zauzima jedno značajno mjesto. Tu nalazimo opise mnogih veoma sofisticiranih i podmuklih načina kojima se Đavo služi kako bi se crne ovce obeshrabrile i odagnale svaku pomisao na promjenu uslova igre ili bijeg iz tora.

Upravo kad počnu sticati prve rezultate svog ezoteričnog rada, mnogi će se susresti i sa ovim aspektom otpora.

Ono što se mora razumjeti je to da kad pređe u domen Zakona Izuzetka, čovjek se direktno suprotstavlja Generalnom Zakonu. Njega se čak poziva da ga zbaci, bar na individualnom nivou. Čovjekovo spasenje će onda zavisiti od njegove pobjede nad Đavolom, koji je kako smo već rekli, personalizirani moralni aspekt Generalnog Zakona.

Ovdje moramo imati na umu da su oba ova zakona božanske prirode, te stoga čovjek nema čega da se boji. Izborom da živi na području djelovanja Zakona Izuzetka, čovjek i dalje služi cjelini, samo na jedan drugačiji i neuporedivo efikasniji način. Tako, za vrijeme te svoje borbe protiv prvog zakona, on je često izložen raznim ispitima, najčešće u obliku iskušenja. Ukoliko se čovjek čvrsto usmjeri prema ostvarenju svog cilja, koji u ovom slučaju podrazumjeva spasenje i slobodu, on će uspješno da prebrodi sve prepreke koje će mu se ispostaviti na putu. Tako će on dokazati da ima dovoljnu snagu da se otrgne autoritetu Generalnog Zakona.

Nakon toga, ovaj zakon ce početi da djeluje na njega indirektno, u većini slučajeva preko njegovih bližnjih, ukoliko i oni ne idu istim putem: to dejstvo se onda ispoljava na moralnom području, često u emocionalnom obliku, odnosno, apelima na njegovu sentimentalnost i najviša osjećanja, zabrinutost za njegovo mentalno stanje, nagovaranje da se ponaša kao i svi drugi i ispunjava svoje obaveze; prijetnje tipa: “ekser koji najviše strči, prvi je koji biva udaren čekićem”…itd.

[To je situacija kad počinje da važi ono: ‘I neprijatelji čovjeku postaće domašnji njegovi.’ (Mateja, X, 36)]

  ~***~

  Sada ćemo još jednom ponoviti, jer je to veoma važno, - ezoterički rad je po samoj svojoj prirodi jedno revolucionarno djelo. Tragaoc traži promjenu svog stanja: da bi prevazišao Smrt i ostvario Spasenje.

[Jer ako živite po tijelu, pomrijećete; ako li duhom poslove tjelesne morite, življećete. Rimljanima VIII; 13] 

Čovjek koji živi pasivno i nesvjesno na osnovu prvog zakona – čak i u slučaju da je veoma primjeran građanin – nalazi se na onom ‘Širokom putu koji vodi u propast…’; onaj koji izabere Zakon Izuzetka, krenuće onom ‘uskom stazom…’]

  ~***~

  Univerzum je stvoren u Prostoru, Vremenu i u Ekvilibrijumu.

 

Tri fundamentalna uslova Svega Što Jeste/Kreacije manifestuju se u ovom Univerzumu u obliku tri osnovna životna principa: statičkom, dinamičkom i neutralizirajućem principu.

Sve što postoji u Kreaciji, može se analizirati i proučavati na bazi ova tri principa. Oni istovremeno važe na svim nivoima Kosmosa.

  Ako uzmemo za primjer stvaranje nekog preduzeća, prvo se kreće od same ideje o njegovom osnivanju, taj projekat se onda studira i na osnovu svega toga se prave određeni planovi. To je bazirano na Statičkom Principu.

Onda se prelazi na praktičnu realizaciju ideje, u skladu sa Dinamičkim Principom, gdje se svaki od ovih principa ponaša i manifestuje u skladu sa određenim zakonom.

U praksi bi ovo preduzeće propalo ukoliko direktori ne bi uzeli u obzir treći princip Ekvilibrijuma i pažljivo ga aplicirali na to svoje stvaralačko djelo. Taj princip se mora poštovati od samog početka projekta, jer on ovdje podrazumjeva održavanje ravnoteže između radova potrebnih da se preduzeće osnuje, kao i raspoloživih materijalnih i drugih sredstava.

Ukoliko se radi o naučnim studijama – a tu takođe spadaju i ezoterične nauke – i tu se mora održavati ekvilibrijum, ali na malo drugačiji način: u ovom slučaju, plan za učenje mora odgovarati predmetu i strukturi onoga što se proučava.

~***~

Postoje i dva fundamentalna zakona koji vladaju svime što postoji i živi na svakom koraku Univerzuma. Prvi od tih zakona uslovljava postojanje svega što ispunjava Kosmos, bilo da se radi o bićima, objektima ili događajima.

Drugi fundamentalni zakon vlada svakom aktivnošću i kretanjem, posebno procesima života u svim njegovim oblicima, sve do onih najsuptilnijih kretanja karakterističnih za misli i osjećanja. Ta dva fundamentalna zakona su sveprisutna i oni prozimaju sve, tako da njima ništa ne može izmaći.

  ~***~

 

Slika br. 1

Zakon Broja Tri

 

  U ezoterici, prvi zakon se zove - Zakon Broja Tri (ili Zakon Trojstva). Sve što postoji, postoji kao rezultat konvergentnih dejstava tri sile, na jednu istu tačku i u isto vrijeme: pasivne, aktivne i neutralizirajuće.

  Pasivna sila je produkt statičkog principa: Prostor. Aktivna sila je proizvod dinamičkog principa: Vrijeme. Neutralizirajuća sila obezbjeđuje održavanje Ekvilibrijuma u cijelom Univerzumu, na svakom njegovom nivou. S obzirom da se ovdje radi o silama, sve tri ove sile su - aktivne. Imena su im nadjevena u cilju opisivanja uloge koju svaka od njih igra u toj međusobnoj saradnji iz koje se rađa određeni fenomen koji se uzima u obzir, odnosno, manifestuje.

Gledajući iz tog ugla, život u ovom Univerzumu je jedan stalni proces neprekidnog stvaranja koji se odvija u svakom njegovom domenu, na svakom njegovom nivou i na svakom koraku. 

  Jedan od klasičnih primjera na kojima se može predstaviti međusobna interakcija ove tri sile je kruh. Da bi smo ga napravili, mi moramo imati brašno, vatru i vodu. U ovom slučaju, brašno je provodnik pasivne sile, vatra aktivne a voda neutralizirajuće sile.

Bitno je shvatiti da supstanca koja u jednom slučaju služi kao provodnik pasivne sile, u nekom drugom slučaju može da bude provodnik aktivne a u trećem,  neutralizirajuće sile.

U slučaju trgovine, roba predstavlja pasivnu silu, želja kupca za određenom robom, - aktivnu silu, dok novac ovdje služi kao neutralizirajuća sila.

Isto tako se može reći i da, u opštem smislu, ponuda predstavlja pasivnu, potražnja aktivnu a plaćanje neutralizirajuću silu.

I pasivna sila je sila i kao takva ona može da ima aktivan karakter. Na psihološkom planu, šarmantnost ili seksipilnost neke žene može predstavlja pasivnu silu koja je po svojoj suštini aktivna.

Neutralna sila najčešće izmiće našoj pažnji zbog bipolarne prirode našeg uma. Ona u nekim slučajevima može da igra i ulogu katalizatora dok je njena fundamentalna uloga u - povezivanju.

Tako kod kruha imamo i razne moguće varijacije u međusobnoj interakciji ovih sila. 

(Previše vatre - zagorio hljeb, premalo vode - tvrd hljeb, premalo vatre - prijesan hljeb…)

Pasivna sila sadrži u sebi sve mogućnosti stvaranja određenog fenomena, aktivna sila interveniše kao izvođać (realizator), dok se neutralizirajuća sila ponaša kao regulator odnosa između druge dvije sile, koji određuje njihovu dozu na jedan optimalan način.

  To ujedno i objašnjava činjenicu zašto je pasivna sila ta kojoj se pridaje pre-eminencija ovog fenomenalnog svijeta. Ta pre-eminencija je bila direktan rezultat stanja kod prvog Stvaranja Svijeta. Da bi prešlo iz ne-manifestovanog, monopolarnog stanja koncentrisanog na svoju posebnu svijest i suštinu, u kojem se Božanstvo nalazilo prije Stvaranja Svijeta, - u manifestovano stanje, prva je morala biti - misao. Tako ste Vi ti koji ste bili prvo zamišljeni. Ta ideja koja je podrazumjevala i Božansko požrtvovanje u smislu osuđivanja samog sebe na samo-ograničenje, sadrži u sebi Ljubav, kao onu treću, neutralizirajuću silu.

  Tako je nastalo Univerzalno Ja i Univerzalno Vi, sa ljubavlju kao neutralizirajućom silom, koja održava odnose između jednog i drugog.

Tako možemo odatle da vidimo da je odnos/stav Apsoluta regulisan u skladu sa pasivnom silom.  Tako od pocetka Kreacije, božanska egzistencija postaje bipolarna, dok je ljubav ta koja igra neutralizirajuću ulogu u održavanju odnosa između univerzalnog ‘Ja’ i univerzalnog ‘Vi’.

  Stoga je veoma bitno da sami potražimo primjere gdje se očituje dejstvo Zakona Broja Tri, ne samo da bi sami sebi dokazali njegovo postojanje, nego da bi ubrzali re-edukaciju naše inteligencije na jednoj ezoteričnoj bazi.

  Već znamo da je struktura nižeg intelektualnog centra bipolarna. Ta struktura je perfektno adaptirana u skladu s onim što se u pravoslavnom ezoteričkom učenju Tradicija naziva – ‘Svijetom’. Ovaj ‘Svijet’ se u svoj svojoj cjelokupnosti sastoji od jednog konglomerata ‘A’ uticaja, što smo već jednom pomenuli. To je ovaj svijet u kojem mi sada živimo i koji se čovjekovoj Ličnosti čini kao jedina realnost, dok je istovremeno činjenica da je on relativne prirode pa čak i iluzoran.

Analizirajući dijagram u 3-ćem dijelu teksta na kome su prikazane ‘A’ i ‘B’ sile, vidjeli smo da ‘A’ sile, predstavljene u smislu onih crnih strelica koje se kreću u raznim pravcima, imaju svoje isto toliko jake rivale koji djeluju iz suprotnih pravaca, tako da se njihovo zbirno dejstvo u tim međusobnim odnosima potire.

To nam ujedno simbolizira Stvaranje Svijeta koje počinje od Nule dijeleći se na dvije grupe sila koje su jednake po svojoj snazi ali dijametralno suprotne po pravcu svog djelovanja.

Tako i bipolarna struktura naše inteligencije, kao jedno oličenje (“slika i prilika”) ovog ‘Svijeta’, omogućava čovjeku da proučava i raspoznaje sve ‘A’ uticaje, da se orjentiše u poljima njihovih neposrednih i najudaljenijih uticaja, da primjenjuje neke svoje sposobnosti i vještine na njih u smislu istraživanja, proračunavanja, kombinatorike, intervenisanja, djelovanja, pa čak i stvaranja unutar granica polja dejstava tih sila.

  Međutim, mi znamo da je ovaj ‘Svijet’ u svojoj suštini iluzorne prirode; da ‘B’ uticaji predstavljaju jedinu neprikosnovenu i neuništivu realnost u životu.

[Ne sabirajte sebi blaga na zemlji gdje moljac i rđa kvari, i gdje lupeži potkopavaju i kradu. Nego sabirajte sebi blago na nebu, gdje ni moljac ni rđa ne kvari, i gdje lupeži ne potkopavaju i ne kradu. (Mateja VI 19-20)]

  Ovdje se, znači, radi o dva svijeta koji međusobno prožimaju jedan drugog. Prvi je ovaj svijet koji se sastoji od jedne skupine ‘A’ sila – ‘zemlja’; drugi je ezoterični svijet – ‘nebeski svijet,’ sačinjen od ‘B’ sila.

  Od tragaoca se sada očekuje da pažljivim proučavanjem ovih triju sila, nauči kako da prepozna dejstvo ‘A’ i ‘B’ uticaja, i da ih međusobno raspozna. Ovo je jedan od najvažnijih elemenata one re-edukacije koju smo maloprije pomenuli.

  - nastavlja se -