105. USUD

 

        Vojska jednoga cara ruknula je u dva susjedna carstva, gazeći i paleći što je stigla. Onda su neki drugi i treći priskočili u pomoć gaženima i spaljenima. Onda je vojska cara napasnika uzmaknula u svoje carstvo.

Onda se potpisao sporazum o miru, o sudu za zločine, i o ratnoj odšteti.

Onda... ta ista vojska poče gaziti i paliti po vlastitomu carstvu. S istim bijesom, istom žudnjom za tlačenjem, istom nesmiljenošću. Naposljetku se dogodi neminovno: poubijaše ministre, ubiše i cara.

Carstvo je plakalo jer je, eto, ubijena država.

Nije shvatilo da sada plače zbog toga, što tada nije imalo suza za susjede.

       

 

        Da, to se zove usud, a proizvodi se u vlastitoj radionici.

 

 

Vesna Krmpotić, DIVNI STRANAC, knjiga 9. (još neobjavljeno)