U prašini zaborava
leže davno ispisani stihovi
provlače se davne ljubavi
sjene što na suncu blijede
među lišćem požutjelim
vrane kljucaju
uspomenu da probude
na tebe.. na neke davne ljude
noć kroz zvijezde korača
u sivoj haljini vjetar
raznosi sjećanja
a tamo u daljini
naziru se crni jahači
osula se po meni
jedna zvijezda
dah me ledeni
dotakne
niz ulicu pustu žurim
iz prašine zaborava
ispružile se nečije ruke
dočekuje me prazna kuća
sjena u šutnji
kraj mene je promakla
u prašini zaborava
moja slomljena duša
krhotine od stakla
bglavac
irida
edin.kecanovic
