Plovim

kroz titraj prvorođenja

kroz zjenu

skrivenu

među obrvama

i još

i još čežnjom

do uzdignuća

iznad tjemena,

iznad krune

nošena vjetrom zlatnim

kroz vulvu One

koja me začela 

u trenutku svih začetih odjednom..

Svemiri plove

u plodnoj vodi

nebrojivih mogućnosti

koje će tek dotaknuti

žednim usnama

vrelo istine

skrivene iza zvijezda

kao maleni račić pod kamenjem.

Pojavi se,

pa nestane

u ljušturi sazdanoj od tišine..

On čuva sve slike

koje ćemo jednom izgubiti

naučeni,

obučeni,

natovareni i pretovareni

svime što nije

da bi  goli i bosi

ušli u predvorje Onoga

što Jest..

A šta Jest, nego Ništa u svemu

blagotvorna praznina

koja će zagrliti puninu,

kao što svjetlo grli mrak

i sjene

naziva djecom nerođenom

svojom...