Eonima šaputali su ljubavnici svijeta ...
Razgovore svoje utkali u stihove i knjige ...
Riječima podsjećali na igru leptira i cvijeta ...
Opijali se u tjeskobnim noćima, od tuge i brige ...

Ali jednu ljubav , nemirna vječnost krije ...
Stvoreni su oni u jednome trenu ...
Ocean počeo je iz dubine da vrije ...
Otkrivajući u zagrljaju zaljubljenu stijenu ...

Jedan čas je miluje, nježnim valom mazi ...
Prosipa po kamenu posoljenu pijenu ...
Ljubomorno grleći , sakriva je ... i pazi ...
Kao sultan u haremu odalisku nijemu ...

Zatim šalje grube riječi, udara je kao mačem ...
Drobeći je silnom , orkanskom snagom ...
A stijena uzdiše i odgovara plačem ...
Suočena sa nemani ,modrookim vragom ...

Ali nitko ne ugleda ono što dubina krije ...
Kraljevstvo od biserja i koraljnih niti ...
Na površini od osjećaja sve iskričavo vrije ...
I od ljudi pokušava svoje blago skriti ...

Modri Val povlači se u svoju nutrinu ...
Grleć' Tvrdu Stijenu što u pijesak je pretvori ...
Združeni silinom stvaraju Jedninu ...
Šapat Oceana o Ljubavi žubori ...