Sanjati...

Noa  gradi arku od snova

još uvijek odjekuje podrugljivi smijeh sa ulica

iza leđa

sa drveća

gdje čuče ptice rugalice

bez krila da polete

samo noge imaju  da po tlu hodaju

i glave

da osmjeh namještaju

Sanjati

sanjati

sanjati...

voda    već huči u daljini

a oni u džepu

traže skalpele

ne bi li arku

bar izvana izrezali

unakazili svojom sigurnošću

i njihovim svijetom

koji samo meso i kosti poštuje

uz naučene verse o ljubavi

koju koriste

kao paravan

u sebi su

ljuske bez glasa života

koštice bez klice

natmureni oblaci

koji kišu ne donose

nego suncu kradu sjaj..

Sanjati

budan snove čuvati

očima otvorenim poput nebeskog vrtloga

koji  se širi sve jače

od ljubavi

koja ne viče

nego plače..

Sanjati

sanjati

sanjati...

Noa  ne zatvara još vrata

sve što je trebalo

u arku se sakrilo

a on još dograđuje

uređuje

i nasmijane žderače snova

doziva

bez straha

sanjati

sanjati

sanjati...

jednom će voda donijeti tišinu

i poslije tišine

dugu

Tko će još preostati

od onih

koje tišina zarobi

u dubinu bez povratka

Sanjati

sanjati

sanjati...

Poslije kraja

opet će  se smijeh poroditi

iz grla djeteta

iz kljuna golubice

iz srca Duha

iz krila Majke

iz dlana

Oca...