Kada shvatiš da je jedna te ista

       varka prevučena koprene poput

    preko baš svake Tajne - tad i ti

       više obučen ne bješe

 - već Milovan carstvom Golotinje vrišteće

 

    U meni ! Oh u meni , prijeki sud

 progovara , Misao svaka svojim batom

 udara - oh , sudiše me carinici

 a  Ne carevi , Oh , dobro da je tako

 - valjda jest ; - promislih

 i uputim se dalje .No gdje ?

 Kad izlaza iz sebe Ne vidim .

 

  Snivajući klizim prostranstvima voda

 u udaljenu pećinu da halje svoje

 odbacim - I ONE KRAJNJE

 

 Ne radeći Ništa , Ne huleći snagu

 Njihove Vizije; ja odustajem Bez

 ODLAŽENJA - samo bavim se

 svojim igračkama , slikam nestvarne

 slike Rukom koja izlazi iz srca

   i porazbaca mi sve boje

 udari pečat ljubavi na svaki

 moj Dodir dječački i privuče

 usne...željne usne

 Usne željne samih sebe

 ; Poljupcu Potpunom.Jedinom Postojećem

 

   pa čak i to...do drugog ljubovanja

   Gdje izmijeniše se

  Redatelji i Glumci No ista Ruka

   ona iz srca JEDNOGA opet  PROVIRUJE

 I Gle crta na platnu

 nekom Niškorisnom svoje

 usne i ljubi ih ...ljubi

 pjano se smijući u uzavreli

 crveno bijeli zrak obojen

  bojom tih Usana zbog Ruke

  Te Nespretne - Ruke Djeteta

 

  što u srcu se skriva mjesto

 da Istupi pred Lice i s licem

 No ONO  to niti ne  namjerava-

 kist pomiče amo tamo pružajući

 pokrete iz srca , kao da Ne vidi

 Sve BOJA oko sebe ...sve...i ljubi ...ljubi.