klasje lagano talasa sa vjetrom
sunce polaže zrake..
polje se zlati,odiše životom
u miru
bez buke
u sreći
u zajedništvu
u duhu i vremenu.
Al sjena se nadvi nad klasje,
bezbroj lukova
kao kljunovi
kao noževi
su sjene bile
kasno spaziše..a što su mogli
srpovi ih žanju
srpovi silno mimo vjetra nadiru
sunca zrake odbijaju se od gvožđe
polje se crveni,odiše smrću
u nemiru
u buci
u razdoru
u otuđenosti
u ništavilu i vremenu.