..baš kao u vazi dvije ruže, svilenih latica,
tako naše dvije duše putuju
beskrajem svitanja
dodirujući bezvremenske vrtloge nadanja
upijaju svjetlosti
smiraja dana
i šapuću jedna drugoj
snove i zbilju
pretapaju se iz dana u noć
pretvaraju iz noći u dan
ne govore na glas
zatvorenih očiju osjećaju
brinu i tuguju
žive...vole...
život