Na mjesečini srebnkastoj
Šetaju noćne sjene
Nevidljive oku stoje straže
Poneka se sjena prene
Pronađoše se duše što se oduvijek traže
Kroz nizove života, od sna do sna
Otkrivajući malene niti što ih vežu
Sve dok ne urone do dna
Gdje anđeli nasmiješeni sa njima liježu
Kroz zaborav teku iste riječi
Ponavljaju se sudbine i smrti
Graditelj života neumoran
Svemirski kotač vrti
Na mjesečini srebrnkastoj
Okrznu se u prolazu ruke
sjena se sjeni prigiblje
cjelivajući hladno lice
a onda promakne kroz šiblje
duša sa obličjem ptice