Čovjek se umori

od koračanja

strahovanja i ratovanja,

od plovidbe po olujama

od žeđanja po pustinjama,

od uzaludnosti

i jalovog nadanja

od silnog posrtanja i padanja,

od penjanja i spuštanja,

od neprestanog sijanja

i čekanja

da zemlja podari plod...

Čovjek se umori

od silne potrage za pravim licem ispod maske

od neprestanog bježanja

i neprestanog zatvaranja

u kaveze ptičje

sakrivanja u rupe mišje

sumnje u sebe

i sumnje u druge,

trčanja na duge i kratke pruge u

potrazi za zlatom

dok starost nadu ne obriše

a za život nema vremena više...

Čovjek se umori od svega

ali kad se umori čovjek od čovjeka

tu treba stati,

pustiti anđela da te bar dio puta ponese,

jer je stvoren za tebe,

da ti za druge voljeti želju vrati,

da te podsjeti

da uz njega

nikad više

snagu nećeš

izgubiti...