Zarez u vremenu,
srce u plamenu,
blijedi sutra,
i slova u kamenu.
Mudrost čeka
kraj starog vijeka.
Tišina zlatnom niti,
bučnu riječ veže
kidaju se
neraskidive mreže.
Moja duša
samo vječnost sluša
i gleda
snijegom pokrivene
od očiju zaboravljene,
ostavljene
krajputaše,
koji oprost
bez zadrške pronose
koji ljubav,
bez primisli sebstva
donose...