Zaleđena u vremenu
U tihoj dubini oceana
Okovana u koraljnu grebenu
Atlantida leži sama...

Očekuje Putnike ...

Pustolove...
Tragove krije u dubokome mraku
Biserima piše nevidljiva slova
I povremeno propušta sunčevu zraku…

I Sjećanja naviru

Zidine se tresu
Podrhtava unutrašnjost

Ocean pjeva
Plavetnilo diže od uspomena zavjesu
I drevno Znanje sa Atlantide sijeva…

Munje i gromovi

Valovi od srebra
Orkanski vjetrovi stvaraju pjenu
Ruše se okovi kao polomljena rebra,
Za sobom ostavljaju tek poneku sjenu…

A čovječanstvo se pita;
Od kuda dolaze te dubinske oluje?
Da li kazna to je,  il' hir prirode,
Da li Biće Nebesko kaznu nam kuje
Kojim Putem sada Duše nam hode...

Iznenada...

Mir...

Tišina...
Atlantida tiho uranja u snove.
Prikrivena ...

Sakrivena...

Ranjena dolina...
Tajanstveno očekuje Posjetioce nove…

(safiris.blog2006)