II.            PROCEDURE I POSTUPCI U OKVIRU PORODIČNOG RASPOREDA

KONTAKT

U grupnom radu, porodične konstelacije često počinju tako što klijent dođe i sedne pored terapeuta. Klijent obično sedi desno od terapeuta, što je bitan položaj sa stanovišta porodičnog rasporeda. On sam predstavlja svoj porodični sistem, a terapeut je prema svom položaju u službi porodične duše.

Ponekad, vođa grupe može da započne radionicu uvodnim krugom, u kome se učesnici predstavljaju i kratko izlažu šta je njihov problem ili tema. Tokom uvodnog kruga terapeut može da uputi neke učesnike da pročiste svoja pitanja, da se okrenu ka dubljim nivoima sebe, svojih stanja, a takođe stiče utisak o ličnoj energiji i potrebama svakog učesnika.

Grupni rad može da započne određenim vežbama, dužom ili kraćom meditacijom, koja ima za cilj da učesnike okrene ka unutrašnjoj stvarnosti i psihičkim i duhovnim procesima koji traže uvid, razrešenje ili razvoj.

Terapeutova odluka za rad sa određenim klijentom se bazira na njegovom prepoznavanju karakteristika i zahteva ukupnog grupno polja koje postoji ovde i sada. Svaki individualni rad koji se odvija u polju je i rad svakog pojedinca uključenog u grupu, pa čak i šireg sistema.

U odnosu na svoje prepoznavanje potreba ukupnog polja terapeut može da se odlučiti za izbor klijenata sa kojim će raditi na osnovu određene teme (bolesti, partnerski odnosi, odnosi roditelj-dete, itd) ili na osnovu svog doživljaja snage i osobenosti grupnog polja. Grupno polje deluje bilo da klijenti dolaze i zauzimaju mesto pored terapeuta ili da se javljaju da budu izabrani za rad na svojoj temi.

Za teraputa, može biti značajna informacija, da posmatra kako klijent napušta svoje mesto među drugim učesnicima, približava se i seda na mesto pored njega. Način i osobenosti klijentovog kretanja daje početne utiske o zračenju i energiji konkretnog klijenta koji će tražiti rešenje kroz konstelacije. Cela grupa usmerava svoju pažnju na jednu osobu i ona nalazeći svoje mesto pored terapeuta stvara energetsko polje koje nosi celu konstelaciju. Vibracija cele grupe, terapeuta i duhovno polje klijenta se povezuju i usaglašavaju, da bi se omogućilo zajedničko jedinstveno pokretanje u radu. Zato su pažnja, poštovanje i otvorenost cele grupe veoma važni za izvođenje i završavanje konstelacije.

Kada klijent sedne pored terapeuta, prvi kontakt koji oni načine je u tišini, bez reči. Ako klijent odmah počne mnogo da priča, plače ili je veoma napet i anksiozan, terapeut ga može  zamoliti da nekoliko trenutaka zažmuri, duboko diše, potraži svoje dublje središte i

usmeri se ka pokretu razrešenja koji još nije vidljiv i koje će se otvoriti kroz proces konstelacije. Ovakva intervencija, koja može trajati nekoliko sekundi ili minuta, ima svrhu da dovede klijenta u harmoniju sa samim sobom i porodičnom dušom. U tišini, bez reči, osoba stupa u kontakt sa svojim životom, poljem odnosa sa drugim ljudima, prisutnim problemom i svojom budućnošču, nepokušavajući pri tome da usmerava postojeći proces.

Sa svoje strane, terapeut se usaglašava sa energetskim poljem klijeta i njegove porodice ali takođe i sa širim poljem koje sve obuhvata i sadrži. Terapeut se jednostavno otvara prema klijentu na prijateljski način i biva pripremljen, ovde i sada, bez ikakvih predpostaviki i unapred formulisanih pravaca rada, da oseti i prepozna sile i procese u energetskom i duhovnom polju klijenta, koje vode ka otkrivanju i pokretanju kao onome što jeste.

U ovom procesu harmonizacije, terapeut prima senzorni utisak o klijentovom licu i njegovom telesnom položaju. Da li je glava pognuta ili vrat jako ukočen a brada prkosno podignuta? Da li lice starije žene ima nešto dečije, ili mlad čovek sedi kao starac? Ovakvi uvidi ponekad omogućuju kratke terapeutske intervencije (savijanje glave, ispravljanje leđa, itd) koje klijentu pomažu da stupi u dublji kontakt sa svojim osećanjima i unutrašnjim procesima.

Neophodno je dozvoliti da se razvije potreban nivo fokusa, snage i tenzije u svim početnim fazama kontakta, između klijenta i terapeuta, klijenta i grupe, klijenta i njegovog problema, životne situacije, odnosa u koje stupa i sudbine.

Rad u porodičnom rasporedu je sistematski metod. To znači da je od prvog kontakta sa klijentom terapeut posvećen i povezan sa matriksom klijentovog porodičnog sistema i grupama koje mu daju identitet, te da postavlja klijenta u kontekst njegovog “polja duše” koje se proteže izvan granica pojedinačne ličnosti. Terapeut je otvoren za klijenta ali takođe i za njegove roditelje i pretke, te za sve vezanosti koje pojedinac i njegov porodični sistem imaju za određene kulture i zajednice.

Tokom konstelacionog procesa terapeut gleda na probleme i rešenja koja uključuju ceo porodični sistem. Iako klijent obično traži lično rešenje za lični problem, rešenje se tokom porodičnog rasporeda razvija iz nezavršenih i nerešenih situacija i problema sistema kao celine.