O Zaposlenjima Anđela u Nebu

386.  Zaposlenja u Nebu ne mogu se nabrajati, ni posebno svako opisati, osim u opštim crtama, jer su bezbrojna i raznovrsna, u skladu sa ulogama Društava. Naime, svako Društvo ima neku ulogu. Jer Društva su izdeljena prema dobrima (vidi br. 41), pa i prema opštim Koristima, pošto su dobra u Nebu delatna, a delatno dobro je opšta Korist. Svako je u Nebu od koristi, jer Carstvo Gospodnje jeste Carstvo opštih koristi.

387.  U Nebu, kao i na Zemlji, postoji veliki broj Službi, jer postoje crkveni, građanski i domaći poslovi. Da ima crkvenih poslova, vidi se po onome što je izloženo o Bogosluženju (br. 221-227). Da ima građanskih po onome što je izneto o Upravi u Nebu (br. 213-220). Da ima domaćih, po onome što je izneseno o stanovima i kućama Anđela (br. 183-190), i o Brakovima u Nebu (br. 366-386). Otuda je jasno da unutar svakoga nebeskog Društva postoji veliki broj službi i zaposlenja.

388.  U Nebu je sve ustanovljeno prema Božanskom Redu, koji Anđeli održavaju pomoću službi. Najmudriji upravljaju stvarima opšteg dobra ili opšte koristi, manje mudri bave se pojedinaćnim dobrima i koristima, i tako dalje. Potćinjeni su jedni drugima baš kao što su to Koristi po Božanskom Redu. Svakoj Koristi pridodato je dostojanstvo koje odgovara dostojanstvu dotićne službe, ali Anđeli ne traže to dostojanstvo za sebe nego ga pripisuju službi. Pošto je služba delotvorno dobro, a svako dobro dolazi od Gospoda, stoga Anđeo sve dostojanstvo daje Gospodu. Onaj ko prvo misli na svoje dostojanstvo, pa tek onda na opštu korist, taj ne može da vrši u Nebu nikakvu dužnost, jer taj - gledajući prvo sebe a tek onda opštu korist - okreće leđa Gospodu. Kada se kaže opšta korist, misli se na Gospoda. Jer, kao što je rećeno, ta korist je dobro, a dobro dolazi od Gospoda.

389.  Iz ovoga se može zakljućiti kakve su podređenosti u Nebu. Tamo, onoliko koliko neko voli, poštuje i proslavlja službu, toliko i voli, poštuje i proslavlja osobu kojoj je ta služba dodeljena. A jedna osoba je toliko voljena,  poštovana i proslavljena koliko ćast službe ne pridaje sebi nego Gospodu. Jer koliko je osoba mudra, toliko je njena služba dobra. Duhovna ljubav, poštovanje i poćast nisu drugo do ljubav, poštovanje i poćast službi u osobi. Poćasti (koje se odaju osobi) dolaze od službe, a ne ćast službe od osobe. Ovako ceni ljude onaj ko ih ceni prema duhovnoj istini, jer on vidi da su ljudi jednaki, bilo da su obućeni u veće ili manje dostojanstvo, ali da se razlika sastoji u mudrosti. A mudrost se sastoji u tome, da se voli služba radi dobrobiti sugrađana, Društva, Otadžbine i Crkve. U tome se sastoji i ljubav prema Gospodu, jer od Gospoda proizlazi svako dobro koje je ujedno služba (korist). U tome se sastoji i ljubav prema bližnjemu, jer bližnji - to je dobro koje treba voleti u sugrađanima, Društvu, Otadžbini i Crkvi, dobro koje na njihovu korist treba tvoriti.

390.  Sva Društva u Nebu izdeljena su prema službama, zato što su izdeljena prema dobrima, kao što je rećeno (br.  41 i dalje). Dobra nisu dobra ako nisu delotvorna, odnosno dobra ljubavi prema bližnjemu koja su službe. Ima društava ćija je služba briga o maloj deci; zatim Društava koja poućavaju i vaspitavaju dećake i devojćice, (a koja se sastoje od onih osoba) koje su za to stekle sposobnosti kroz svoje vaspitanje na svetu, pa su potom došle u Nebo; zatim (Društava) koja poućavaju dobre i proste Hrišćane vodeći ih tako prema Nebu; i onih koja poućavaju Neznabošce; i onih, koja štite Duhove novake (one tek stigle sa sveta), da ih ne uznemiravaju loši Duhovi; ima Anđela koji pomažu Duhovima koji su u nižoj zemlji (terra inferioris, vidi br. 513); ima ih i u Paklu gde paze da se (tamošnji stanovnici) uzajamno ne muće preko dozvoljene granice; ima (Anđela) koji pomažu one koji se tek bude

istinitog po Gospodu.

380.  Ljubav za vladanjem jednog supruga nad drugim potpuno uništava Braćnu ljubav i njeno nebesko zadovoljstvo. Jer kao što je rećeno, Braćna ljubav se sastoji u tome, da volja jednoga bude i volja drugoga. Ljubav za vladanjem ruši taj uslov, jer onaj ko vlada hoće da drugome nametne svoju volju, pri tome ne dozvoljavajući da volja onoga drugoga uđe u njegovu. Zbog toga među takvim supružnicima nema nikakve uzajamnosti u ljubavi i zadovoljstvu.   Ta uzajamnost i ta veza ćine u braku unutarnje zadovoljstvo, koje se naziva blaženstvo. Ljubav za vladanjem  potpuno guši to blaženstvo, a s njim i sve Nebesko i sve Duhovno Braćne ljubavi u toj meri, da se više i ne zna da to Nebesko i Duhovno postoji. Ako se o njemu povede reć, na to se gleda s prezirom, dok se na sam pomen da iz njega proizlazi blaženstvo ćovek ili smeje ili se ljuti. Kad jedno hoće i voli što i drugo, oboje su slobodni, jer svaka   sloboda pripada ljubavi. Ali ako se pojavi želja za gospodarenjem, nema više slobode. Oboje su robovi: prvi zato što drugi njime vlada, a drugi zato što ga vodi žudnja za gospodarenjem. Ali to ne može da shvati onaj, ko ne zna šta je  to sloboda nebeske ljubavi. Pa ipak, po onome što je rećeno o poreklu i suštini Braćne ljubavi, može se znati da gospodarenje razdvaja umove, Podjarmljeni um ili nema volje ili ima oprećnu volju. Ako nema volje, nema ni  ljubavi. Ako ima oprećnu volju, mržnja uzima mesto ljubavi. Unutarnje onih koji žive u takvom braku u sukobu je i borbi, kao dve suprotnosti, iako se izvana uzdržavaju, radi mira. Taj sukob i borba njihovog Unutarnjeg pokazuje se   i posle smrti. Obićno se sastaju da bi se tukli i razdirali kao neprijatelji. Oni tada delaju u skladu sa svojim Unutarnjim. Ponekad mi beše dano da vidim njihove tuće i dreku, ćesto ispunjene mržnjom i svirepošću. Naime, u drugom životu Unutarnje deluje slobodno, pošto ga više ne obuzdava Spoljašnje, iz raznih uzroka, kao što je to bilo na svetu, jer na drugome svetu svak se pokazuje onakav kakav je iznutra.

381.  Kod nekih Braćna ljubav postoji samo naizgled, ali nje ne može biti ako supružnici nisu u ljubavi prema dobrom i istinitom. Ta ljubav izgleda kao Braćna ljubav, zato što tako hoće sami supružnici, iz raznih pobuda: da bi imali mir, da bi bili negovani u slućaju bolesti ili starosti, ili radi dece koju vole; kod nekih je to iz straha od drugog supružnika, od gubljenja ugleda ili od drugih nevolja; kod nekih, pohota je ta koja ih privlaći. Osim toga, Braćna ljubav se razlikuje kod samih supružnika. Jedan je može imati više ili manje, a drugi malo ili nimalo. Tako, za jednoga je Nebo, a za drugoga Pakao.

382.(a) Prava Braćna ljubav je u Nebu jer su tamo Anđeli u braku istinitog i dobrog, i u Nevinosti. I Anđeli nižih Nebesa su u Braćnoj ljubavi, ali samo toliko, koliko su u Nevinosti. Jer Braćna ljubav, posmatrana po sebi, jeste stanje Nevinosti. Zbog toga supružnici, koji žive u pravoj Braćnoj ljubavi, uživaju nebeska zadovoljstva. Njihovo blaženstvo slićno je nevinim igrama detinjstva, jer je sve zadovoljstvo za njihove umove. Nebo se, naime, uliva sa radošću u sav njihov život. Zbog toga je Braćna ljubav u Nebu predstavljena najlepšim oblicima: Video sam je predstavljenu kao Devicu neizrecive lepote, okruženu blistavim belićastim oblakom. Rećeno je da Anđeli svu svoju lepotu duguju Braćnoj ljubavi. Osećanja i misli te ljubavi predstavljeni su dijamantskim aurama koje trepere kao rubini, to sve iz prijatnosti koja deluje na Unutarnje njihovih umova. Jednom rećju, Nebo se predstavlja kao Braćna ljubav, zato što je Nebo kod Anđela spoj istinitog i dobrog, a taj spoj ćini Braćnu ljubav.

382.(b) Brakovi u Nebu se razlikuju od brakova na Zemlji i po tome, što se brakovi na Zemlji više sklapaju radi stvaranja potomstva, dok je u Nebu drugaćije. Umesto rađanja dece, u Nebu postoji množenje dobrog i istinitog. To  je tako zato što tamo postoji brak dobrog i istinitog, kao što je već rećeno, i zato što se u tome braku dobro i istina vole iznad svega. Stoga se u Nebu dobro i istina šire kroz brakove. Eto zbog ćega rađanja i naraštaji u Reći znaće duhovna rađanja i umnožavanja, to jest množenja dobrog i istinitog. Pod ocem i majkom razume se istinito spojeno  sa dobrim koje se množi; pod sinovima i kćerima, istine i dobra koji su tako nastali; pod zetovima i snajama, veze između istina i dobara, i tako dalje. Po ovome se vidi da brakovi u Nebu nisu kao brakovi na Zemlji. U Nebu postoje duhovne svadbe, koje ne treba zvati svadbe, tu se supružnici ne zovu Muž i žena, već prema anđeoskoj ideji o udruživanju dva Uma svaki supružnik oznaćava drugoga onim imenom kojim naziva samog sebe, uzajamno i uzvratno: Iz ovoga se može videti kako treba razumeti Gospodnje reći o svadbama (Luka 20.35,36).

383.  Beše mi dano da vidim i kako se sklapaju Brakovi u Nebu: Svi koji su slićni, združuju se, a svi koji su razlićiti, odvajaju se. Otuda je svako Društvo Neba sastavljeno od slićnih Anđela. Slićni idu ka slićnima, i to ne od sebe nego po Gospodu (vidi br. 41-44). Isto je tako i sa onim supružnicima ćiji se Umovi mogu povezati u jedan. Eto zbog   ćega se oni zavole na prvi pogled, vide se kao supruzi i sklapaju Brak. Svi Brakovi u Nebu dolaze od samog Gospoda. To se proslavlja svetkovinama, gde ih se okupi mnoštvo. Veselja se razlikuju od Društva do Društva.

384.  Brakovi na Zemlji su u oćima Andela vrlo sveti zato što su rasadnici Ljudskog roda i Anđela u Nebu (jer Nebo potiće od Ljudskog roda), te zato što Brakovi imaju duhovno poreklo zbog dobrog i istinitog, a na kraju i zato što Gospodnje Božansko utiće naroćito u Braćnu ljubav. Nasuprot tome, preljube Anđeli smatraju za svetogrđa, pošto se one protive Braćnoj ljubavi. Isto kao što u Braku vide spoj dobrog i istinitog, a to je Nebo, tako u preljubi vide spoj (brak) zlog i lažnog, a to je Pakao. Zbog toga, ćim ćuju reć preljuba, oni se okreću. Zbog toga je ćoveku, koji iz zadovoljstva poćini preljubu, Nebo zatvoreno. A kad mu je Nebo zatvoreno, on više ne priznaje ni Božansko, ni    veru Crkve. Da su svi u Paklu protiv Braćne ljubavi, beše mi dano da vidim po sferi koja odande izbijaše a koja je  bila kao neprekidni napor da se raspu i unište Brakovi. Po toj sferi mogao sam se uveriti da u Paklu vlada zadovoljstvo Preljube, a to je ujedno i zadovoljstvo da se razbije spoj dobrog i istinitog, spoj koji ćini Nebo. Otuda proizlazi da je zadovoljstvo Preljube jedno Pakleno zadovoljstvo, sasvim oprećno zadovoljstvu Braka, koji je Nebesko zadovoljstvo.

385.  Bilo je nekoliko Duhova koji su me, zbog navike stećene za života u telu, uznemiravali s naroćitom spretnošću,  i to kao blagim u talasastim uticajem, kakav je obićno uticaj poštenih Duhova. Pa ipak, primetih da u njima ima podmuklosti ćiji je cilj bio da prevare i zavedu. Na kraju, obratih se jednom od njih, koji je za života u telu bio vojni

ljubavi, i zato je ta ljubav ravan Božanskog Uticaja. Zbog toga se spona između dobrogi istinitog u Nebu naziva Nebeskim brakom, pa se Nebo u Reći upoređuje sa Brakom i naziva Brakom, dok se Gospod naziva “Zarućnikom” i “Mužem”, a Nebo i Crkva “Zarućnicom” i “Nevestom.”

372.  I kod Anđela i kod ćoveka, dobro spojeno sa istinitim ćini jedinstvo, zato što dobro pripada istini a istina dobru.

To je kao kad ćovek misli ono što hoće i hoće ono što misli; tada misao i volja ćine jedno, odnosno jedan jedini um, jer misao oblikuje i prikazuje ono što volja hoće, a volja njoj udovoljava. Otuda dolazi da se supruzi u Nebu  nazivaju jednim jedinim Anđelom. To je ono što treba razumeti pod rećima Gospodnjim: “Nijeste li ćitali da je onaj koji je u poćetku stvorio ćovjeka muža i ženu stvori ih? I reće: zato ostaviće ćovjek oca svojega i mater, i prilijepiće se k ženi svojoj, i biće dvoje jedno tijelo. Tako nijesu više dvoje, nego jedno tijelo; a što je Bog sastavio ćovjek da  ne rastavlja (Mat. 19.4,5,6; Marko 10.6-9; Postanje 2.24). Na ovim mestima opisan je Nebeski brak u kome su Anđeli, ali u isto vreme i brak dobrog sa istinitim. Pod rećima “da ćovjek ne rastavi što je Bog sastavio” treba razumeti da se Dobro ne sme odvajati od Istinitog.

373.  Po ovome što prethodi, može se videti otkuda potiće prava Braćna ljubav, a to je da se ona prvo oblikuje u

Umovima, a zatim silazi u tela, gde se opaža i oseća kao ljubav. Naime, sve što se opaža u telu, vodi poreklo od svog duhovnog, to jest iz Razuma i Volje. Razum i Volja saćinjavaju duhovnog ćoveka. Ono što silazi iz duhovnog u telo, pokazuje se pod drugim izgledom, pa ipak je slićno i saglasno, kao duša i telo, uzrok i ućinak, kao što se moglo videti iz dva ranija ćlanka o Saobraznostima.

374.  Jedan Anđeo je preda mnom opisivao pravu Braćnu ljubav i njena nebeska zadovoljstva, govoreći da je Božansko Gospodnje, odnosno Božansko Dobro i Božansko Istinito, spojeno u supružnicima tako, da ta dva bića predstavljaju jedno jedino; da su supružnici u stvari ta ljubav, da je svak svoje dobro i svoje istinito ne samo u odnosu na um, nego i u odnosu na telo, jer je telo odraz uma, pošto je oblikovano po njemu. Odatle je zakljućio da se Božansko odražava u supruzima u pravoj Braćnoj ljubavi. Isto kao što se odražava Božansko, tako se odražava i Nebo, jer je Nebo u celini Božansko Dobro i Božansko Istinito koje proizlazi od Gospoda. Otuda dolazi da su u toj ljubavi upisana sva blaženstva i sve slasti Neba, a one su bezbrojne. Taj broj je izražavao rećju koja oznaćava mirijadu mirijada. Bio je iznenađen da ćovek Crkve o tome ništa ne zna, jer Crkva je Gospodnje Nebo na Zemlji, a Nebo Brak dobrog i istinitog. Reće da se ćudi da se baš unutar Crkve, više nego izvan nje, vrše preljube koje se ćesto opraštaju; a to su u duhovnom smislu zadovoljstva koja dolaze od spajanja lažnog i zlog, pa su stoga paklena zadovoljstva, i potpuno suprotna zadovoljstvima Neba, koja su zadovoljstva iz povezivanja dobrog i istinitog.

375.  Svak zna da su supruzi, koji se vole, unutarnje ujedinjeni, i da je u braku bitno jedinstvo naravi ili uma. A iz  toga se može videti da kakve su naravi ili umovi, takva je i ljubav medu njima. Um se izgrađuje od istina i dobara, stoga je veza dva uma onakva kakve su istine i dobra koji ih saćinjavaju. Zato je savršenstvo sjedinjenih umova tako veliko kad su oni izgrađeni od pravih istina i pravih dobara. Treba znati da se ništa tako uzajamno ne voli kao istina   i dobro, i da od te ljubavi dolazi prava Braćna ljubav. I laž i zlo se vole, ali je ta ljubav okrenuta Paklu.

376.  Po onome što je rećeno o poreklu Braćne ljubavi, može se znati ko je u Braćnoj ljubavi a ko nije. U Braćnoj ljubavi su oni koji su u Božanskom Dobru po Božanskim Istinama. Što su te istine i ta dobra stvarnija, to je i braćna ljubav stvarnija. Pošto svako dobro spojeno s istinom dolazi od Gospoda, to niko ne može da bude u pravoj Braćnoj ljubavi ako ne priznaje Gospoda i Njegovo Božansko, jer bez toga priznanja Gospod ne može uticati ni biti povezan sa istinama koje su kod ćoveka.

377.  Odatle je razumljivo da u Braćnoj ljubavi ne mogu da budu oni, koji su u obmanama i u zlu, jer je Unutarnje

njihovog uma zatvoreno. Ali, ispod njihovog Unutarnjeg, a to je u Spoljašnjem ili Prirodnom ćoveku odvojeno od Unutarnjeg ćoveka, postoji spona između obmane i zla, spona koja se zove paklenski brak. Kod takvih, i razgovori i međusobni odnosi puni su pohote, a iznutra plamte mržnjom jedan protivu drugoga, i to takvom mržnjom da ju je nemoguće opisati.

378.  Tako isto nema Braćne ljubavi između osoba razlićitih religija, zato što se istinito jedne ne slaže sa dobrom druge, pa se zbog te razlike ne mogu ujediniti dva uma, to jest u takvom slućaju njihova ljubav ne vuće ništa od duhovnog. Ako žive zajedno i slažu se, to je onda samo iz prirodnih uzroka. Iz toga razloga brakovi u Nebu sklapaju se između osoba istog Društva, jer su njihova dobra i istina slićne, a nikako van Društva. Da su oni unutar istoga Društva slićni u pogledu dobrog istinitog i da se razlikuju od onih iz drugih Društava, vidi br. 41. Kod Izrailjskog Naroda to je bilo predstavljeno na taj naćin, što su se brakovi sklapali unutar Plemena, naroćito unutar porodica, a nikako izvan njih.

379.  Prava Braćna ljubav ne može postojati između jednog Muža i više žena, jer takva ljubav nema duhovnog porekla, koje ćini da dva uma postanu jedan jedini. Ona ruši unutarnju sponu, to jest vezu dobrog i istinitog, u ćemu

je suština prave ljubavi. Brak sa više žena je kao Razum izdeljen između više Volja, ili kao ćovek privržen ne jednoj

Crkvi nego većem broju, tako da mu je vera tako podeljena da je i da to oni znaju po tome, što ćim pomisle na Brak sa više žena više i nema. Anđeli kažu da je potpuno protivu Božanskog Reda imati više žena, lišeni su unutarnjeg blaženstva i nebeske sreće, te postaju kao pijani, i to stoga što je tada dobro u njima odvojeno od svog istinitog. Pošto, dakle, Unutarnje njihovog Uma na samu pomisao o tome dolazi u takvo stanje, oni jasno opažaju da brak sa više žena zatvara Unutarnje te ćini da se umesto Braćne ljubavi uvuće pohotna ljubav, koja odvraća od Neba. Oni kažu da ćovek to teško shvata, zato što je malo ljudi u pravoj Braćnoj ljubavi, a oni koji u njoj nisu, ne znaju baš ništa o unutarnjem zadovoljstvu, koje poćiva u toj ljubavi, poznavajući samo pohotno zadovoljstvo. A zadovoljstvo prave Braćne ljubavi ne samo da traje, do u starost na svetu, nego se oćituje kao zadovoljstvo u Nebu posle smrti. Tamo ono postaje još unutarnjije, usavršavajući se u većnosti. Rekoše mi da blaženstva prave Braćne ljubavi idu na hiljade, a nijedno od njih nije poznato ćoveku, niti može ući u razum onoga ćoveka koji nije u braku dobrog i

Bogati za koje je Gospod kazao: “Lakše je kamili proći kroz iglene uši negoli bogatome ući u carstvo Božije” (Mateja 19.24)? I to će biti rećeno: Na ovome mestu pod Bogatim se misli na bogatoga i u jednom i u drugom smislu, kako prirodnom tako i duhovnom: u prirodnom, na bogate koji obiluju imanjem i u njega stavljaju svoje srce; u duhovnom na one koji obiluju znanjima i naukama, jer su to duhovna bogatstva, i koji žele da vlastitim umom uđu u ono što se odnosi na Nebo i Crkvu. Pošto je to protivu Božanskog Reda, to se kaže da je “lakše kamili proći kroz iglene uši”, jer “kamila” znaći znanja i nauke uopšte, a “iglene uši” znaće istinito duhovno. Danas se ne zna da “kamila” i “iglene uši” imaju to znaćenje, jer do sada nije bila otkrivena nauka koja prikazuje duhovno znaćenje doslovnih izraza u Reći. Naime, sve u Reći ima i duhovno i prirodno znaćenje. Jer Reć je, da bi mogla postojati veza između Neba i sveta, odnosno Anđela i ćoveka, kad je neposredna veza bila prekinuta, napisana u ćistim Saobraznostima između prirodnog i duhovnog. Po tome se može videti ko se posebno na ovom mestu podrazumeva pod Bogatašem. Da se pod Bogatašem u Reći u duhovnom znaćenju misli na one koji imaju mnogo znanja o dobrom i istinitom, postaje jasno iz raznih mesta: Isaija 10. 12, 13, 14; 30. 6, 7; 45.3;  Jeremija  17.3; 48.7;

50. 36, 37; 51. 13; Danilo 5. 2, 3, 4; Jezekilj 26. 7, 12; 27. 1-36; Zaharija 9. 3, 4; Ps. 45.13; Osija 12. 9; Otkr. 3. 17,

18; Luka 14.33, i na drugim. Da se pod Siromahom misli na onoga ko nema znanja o istinitom i dobrom a želi ga, vidi se kod Mateje 11. 5; Luke 6. 20, 21; 14.21; Isaije 14.30;  29. 19;  41. 17, 18; Sofonija 3. 12, 13. Sva ova mesta su objašnjena u svom duhovnom znaćenju u NEBESKIM TAJNAMA br. 10 227.