10.1 Bimini

 

 

Kada je Ponce DeLeon stupio na tlo Bahamskih otoka 1513. godine, u potrazi za "Fontanom vjecne mladosti", lokalni Indijanci su mu preporucili da potragu nastavi na otoku zvanom Bee Mee Nee.

 

Taj otok je danas poznat kao Bimini i priprada Bahamskom arhipelagu. Legenda o "fontani vjecne mladosti" vezuje se za civilizaciju Atlantidjana. A Ponce DeLeon je spanjolski istrazivac koji je "otkrio" Golfsku struju, opisujuci je 1513. godine kao "morski tok protiv kojeg se ne moze jedriti niti sa jakim vjetrovima u ledja". On je i prvi Spanjolac koji je stupio na tlo Floride (dajuci joj ime).

 

Rijec "bimini' ("dva otoka") je jedina ostavstina Lukajan indijanaca koji su dosli iz Juzne Amerike na ove otoke, da bi ih "napredak" koji je donosila Evropa vremenom potpuno istrijebio.

 

Devetnaestog decembra 1933. americki "spavajuci profit" Edgar Cayce davao je jedno od svojih najcuvenijih "citanja". Govorio je o tri lokacije na koje su Atlantidjani pohranili dokaze o svojoj umjetnosti i nauci neposredno prije destrukcije civilizacije. Cayce je otkrio da ce jedno od ta tri mjesta biti uskoro pronadjeno "... u potonulim dijelovima Atlantide, na Posejdiji, gdje hramovi jos nisu otkriveni, ispod morskih nanosa, u blizini danasnjeg otoka Bimini, nedaleko od obala Floride."

 

Nesto kasnije, 1940. godine, Cayce je prorokovao ponovno pojavljivanje dijela Atlantide:

 

"... Posjedija ce biti medju prvima dijelovima Atlantide koji ce se otkriti svijetu. Ocekujte to 1968. ili 1969. godine!"

 

Cayce je umro 1945. ne docekavsi da vidi rezultate svog prorocanstva.

 

Dva komercijalna pilota, kapetan Robert Brush i njegov kopilot Trigg Adams, su zapazili neobican pravougaoni podvodni oblik u plicaku Androsa, najveceg otoka Bahama. Na povratku u Miami, svoje otkrice su prijavili svojim prijateljima, zoologu dr. Manson Valentine-u i Dimitri Rebikoof-u, francuskom okeanografu i podvodnom istrazivacu. Ubrzo je krenula prva ekspedicija koji je locirala podvodnu kamenu strukturu dimenzija 34 x 20 metara, pravilne istok-zapad orijentacije. Ispod milenijskih naslaga morske trave, lezali su, u perfektnom rasporedu, kameni blokovi debeli po jedan metar.

 

Samo nekoliko dana kasnije, doslo je do novog otkrica. Sjeverno od Biminija, Valentine je, sa svojom ekipom ronilaca, poceo istrazivati zagonetnu kamenu strukturu duzine 638 metara na dubini od pet metara. Sastojala se od pravilno isklesanih cetvrtastih kamenih blokova, dimenzija 4 x 4 metra).

 

Na ovaj podvodni objekat se nastavlja drugi sa nesto manjim, kvadratnim kamenim blokovima, dimenzija 2 x 2 metra. Povrsina im je glatka. Na jednom mjestu, kameni blokovi skrecu pod pravim uglom (90 stepeni). Tako, citava struktura nalikuje slovu "J". I poslije toga, kameni blokovi nastavljaju svoj put u dubinu za jos 110 metara da bi onda potpuno nestali ispod morskog dna. Debljina blokova je izmedju 60-90 cm. Pojedini blokovi formiraju dva reda, jedan na drugom.

 

Datum otkrica?

 

Drugi septembar 1968 godine.

 

Prorokovane 1968 godine!

 

Reakcija geologa i zvanicne nauke?

 

Ocekivana. Ignoriranje ili negacija.

 

Krecu se od tvrdnji da ovi podvodni kameni putevi i trgovi predstavljaju formacije koje je more prirodno formiralo tokom hiljada godina, ili da je rijec o bacenim cementnim buradima od prije pedesetak godina, ili da su francuski trgovacki brodovi prenosili egzoticne kamene blokove prije 200 godina i onda ih, iz ko zna kojih razloga, bacali u more.

 

(Ponekad se pitam zasto je "ozbiljna" nauka tako cesto neozbiljna u svojim objasnjenjima.)

 

S druge strane, stotine turista, ronilaca i arheologa amatera, prosirilo je price o Biminiju kao iskljucivom sjedistu Atlantide i rjesenju zagonetke izgubljene civilizacije, odlazeci na taj nacin u drugi ekstrem.

 

Doktor Manson Valentine se bavio proucavanjem Bahamskog arhipelaga 35 godina. Jos je 1958. otkrio bizarne podvodne strukture koje su bile vidljive samo iz zraka: geometrijske figure trokuta, krugova, pravougaonika i perfektno ravnih linija koje su se pruzale kilometrima. Cuveni "Zid" je otkrio 1968. godine, izgradjen od masivnih kamenih blokova koji se pruzaju u, takodje perfektno ravnim, podvodnim linijama. Istrazivajuci dalje, otkrio je mnogo kompleksnije strukture koje su podsjecale na potonulu luku. (Readers's Digest, "The World's last Mysteries", 1982).

 

Doktor David Zink, fizicar i profesionalni ronilac, dugogodisnjim istrazivanjem oko Biminija je locirao nekoliko novih podvodnih arheoloskih nalazista. Medju njegovim otkricima su i dijelovi kamenih i granitnih figura te geometrijski simboli na samim kamenim blokovima. Prema Zinku, astronomske reference na blokovima se odnose na zvjezdanu konstelaciju Plejada, 400 svjetlosnih godina daleku. "Kameni blokovi su", kaze Zink, "jako stari i nisu dio ovog prirodnog okruzenja" (Reader's Digest, "Into the Unknown",1981). Iako na kopnu (zvanicno) nema ostataka neke davne civilizacije kojoj bi se mogli pripisati ovi "podvodni" radovi, Zink je odlucan da su kameni blokovi isklesani i ugradjeni ljudskom rukom, a ne pukim prirodnim silama.

 

Charles Berlitz u svojoj knjizi "The Bermuda Triangle", podsjeca da su Bimini dio misterioznog Bermudskog trougla sa neuobicajeno velikim brojem nestanaka brodova i aviona. I u nastavku: "Od 1968. godine do danas je otkriven veci broj podvodnih kamenih struktura koje mogu biti ulice, terase, lucne instalacije ili zidovi. Oni nevjerovatno slice kamenim strukturama u Peruu iz perioda prije Inka, britanskom Stonehenge-u te Kiklopskom zidu anticke Krete. Starost objekata nije izvjesna, ali fosilizirani korijeni morskih biljaka, koje su nadjene na povrsini blokova, su radiokarbonskom metodom pokazale starost od oko 14.000 godina!"

 

U nastavku Berlitz pise da su "...istrazivacki avionski letovi iznad Bahamskog otocja, Kube, Haitija i San Dominga, doveli do izvjestaja o novim kamenim podvodnim strukturama. Neki od njih govore o piramidama i ogromnim kupolama. U regionu Bimnija, jedna od piramida ima dimenzije od 55 x 43 metra. U kubanskim vodama je lociran citav podvodni kompleks koji tek ceka na sredstva i pocetak istrazivanja."

 

Doktor Otto Muck ("The Secret of Atlantis", 1978) analizirajuci ova otkrica i tvrdnje o pronalasku potonule civilizacije pravilno zakljucuje:"... Mada podvodne strukture asociraju na potonuli otok Atlantidu, ovakav zakljucak se protivi Platonovim pisanjima o lokaciji Atlantide blize evropskom kontinentu. Ali, moze se pronaci zajednicki nazivnik. Naime, pomno proucavanje Platonovih tekstova pokazuje da je on, pored velikog otoka Atlantide, pisao da je odatle moguce stici i na druge otoke, a zatim i na kontinent sa druge strane."

 

Dakle, pravilna interpretacija antickih tekstova nas dovodi do zakljucka da se Atlantida sastojala od velikog centralnog otoka i brojnih manjih otoka sa obje strane. Bimini, odnosno Bahami, su samo najzapadniji krak kraljevstva Atlantide, koje je "nestalo u jednom smrtonosnom danu i noci."

 

Zbilja, neki od pronadjenih rukopisa i mapa u drevnim bibliotekama, pokazuju Atlantidu i prateci lanac otoka. Medju njima su i otoci Aryan, Og, Poseid i Antigua.

 

Vrijeme je da pristupimo rekonstrukciji stvarne historije Bahamskog podrucja (uz malu pomoc nasih prijatelja: dr David Zink-a, "The Stones of Atlantis", Egerton Sukes-a, "Atlantis" i Shirley Andrews, "Atlantis, Insights from a Lost Civilization").

 

Prije dvadeset hiljada godina dio Atlantidjana je odlucio da napusti maticni otok zbog prenapucenosti. Price mornara o ljekovitim vodama kod Murijasa (Bahamsko otocje), privukle su prve emigrante. Sedamsto otoka ovog arhipelaga se prostiralo izmedju obale Floride i Haitija. Zbog velike koncentracije ledenog pokrivaca, nivo mora je bio znatno nizi i mnogo vise kopna je bilo iznad povrsine nego danas.

 

Zivot Atlantidjana na Murijasu je bio ugodan. Visokorazvijena bica sa Plejada su davala podrsku razvijenim spiritualnim i tehnoloskim zajednicama Atlantidjana. Izgradnja hramova i ceremonijalnih objekata, trgovina i putovanja su bile u punom cvatu. Luka Murijas na Biminiju je postala politicko srediste regiona. Na brdu iznad grada, Atlantidjani su gradili hram koji ce postati cuven po svojim kurama lijecenja i podmadjivanja. Arhitektura na otocima je pokazivala sofisticirano poznavanje strukture kosmosa, suncevog sistema i njegovih planeta. Piramidalni objekti su sadrzavali kristalne. Svestenstvo je razvilo dragocjene metode lijecenja koristeci biljne ekstrakte. Bimini je bio lokacija gdje su ljudi podizali energiju svojih tijela kupajuci se u ljekovitim i pomalo radioaktivnim vodama...

 

(Duz juznih obala Biminija, dr Zink je pronasao podvodne tople izvore bogate mineralima, koji su jos uvijek emitirali radioaktivne plinove.)

 

...Plivanje u vodi je popravljalo izgled koze, brisalo bore, lijecilo od artritisa. Naravno, uz fizicko lijecenje, bolnicki objekti na otoku su pruzali priliku spiritualnog rasta svojim gostima... upoznavajuci ih sa kosmickim korijenima ljudskih bica.

 

Sa kataklizmom Atlantide, prije 12.000 godina, vode okeana su rapidno porasle i potopile grad Murijas. Medjutim, hram i prateci objekti su ostali zasticeni na vrhu brda. U naredne cetiri hiljade godina, ovo drevno ljeciliste je nastavilo pruzati svoje usluge moreplovcima iz Irske, Egipta, Grcke, Fenicije i Kartagine.

 

Sa ponovnim dizanjem povrsine mora, prije 8.000 godina, te pratecim razornim zemljotresima, hram je zavrsio ispod povrsine mora, a kameni zidovi i preostali objekti popucali. Velicanstvena ostavstina Atlantidjana time je zavrsila svoj zivotni vijek. Ali su legende o "Fontani vjecne mladosti" nastavile da zive, privlaceci moreplovce i avanturiste. Ukljucujuci Ponce DeLeon-a u sesnaestom stoljecu.

 

Pet metara podvodnog pijeska prekriva potonule rusevine Murijasa. To je razlog sto je gotovo nemoguce vidjeti bilo sta iz vode ili sa brodova na povrsini mora. Tek iz aviona, ili jos bolje, satelita (na primjer, pravljenje satelitske mape regiona iz 1984.) moze otkriti kiklopske geometrijske podvodne figure koje se prostiru desetinama kilometara.

 

Druga mogucnost da se nesto ukaze na morskom dnu je da dodje do podvodnog uznemiravanja terena putem zemljotresa ili velikih oluja.

 

Nakon jedne velike oluje 1970. godine, dr Ray Brown iz Arizone, sa cetvoricom ronilaca se nalazio blizu Beri otoka (200 km od Bimnija). Na dnu su vidjeli podvodni objekat. Skocili su u vodu i na dubini od 40 metara ugledali piramidu. Doktor Brown je na vrhu piramide pronasao otvor; plivajuci kroz njega dosao je u prostoriju gdje je pronasao kristalnu kuglu koju su drzale dvije bronzane ruke. Uzevsi kristalnu kuglu, Brown je pozurio da napusti tamnu prostoriju. Ubrzo se kristal nasao u njegovoj kuci u Arizoni. Povremena predavanja dr Brown-a su pokazivala ocigledna jaka energetska polja oko kristala; unutar kristala bili su vidljivi manji kristali.

 

Brown-ova prica je nasla mjesta u filmu te americkoj TV emisiji pod nazivom "In Search of Atlantis", pocetkom 1980-ih godina. Zabiljezena je i u knjizi poliglote dr Charles Berlitz-a (govori 25 jezika i unuk je cuvenog Maximilian Berlitz-a, osnivaca jezicke skole).

 

(Svi ovi doktori nauka me podsjecaju na film K-Pax u kome se pet doktora nauka iz astronomije predstavlja glavnom junaku, nakon cega ih on pita: "Pa dobro, koliko to ima doktora na Zemlji?")

 

Pricu cemo zaciniti cinjenicom da su tri od cetiri ronioca, koji su nasli kristal sa dr Brown-om, uskoro smrtno nastradala tragajuci za podvodnom piramidom. "Prokletstvo piramide", ovaj put ne egipatske, vec piramide Atlantidjana.

 

Fontana vjecne mladosti - zapravo prica o Atlantidi, njenim znanjima, usponima, spiritualnosti - to je prica kojoj bi se ova nasa civilizacija trebala vracati, (spiritualno) plivati u njoj i podmladjivati.

 

 

Sjeverno od Biminija, na dubini od pet metara, nalazi se kamena struktura duzine 638 metara.

Sastoji se od pravilno isklesanih cetvrtastih kamenih blokova, dimenzija 4x4 metra, debljine do 90 cm.

Bimini, odnosno drevni Murijas, se nalazio na periferiji kraljevstva Atlantide,

gdje je bio cuven po svojim astronomskim dostignucima i ljecilistima.