Treperavo misaono zdanje, simfonija neba,
nevidljive strune iz davno sanjane priče
čarobnjaka snagu srce moje treba,
da srećom sretno jutru kliče.
Drhtavi oblak bijeli, lepršava nebeska lađa
izranja iz oceana snova kao davna sjeta
jedna drevna žudnja se u meni rađa
vizija u sjenki odsanjanog svijeta.
Blješti hram ljepote, oltar novog svijeta
ljubavni žrtvenik od kristalnih niti
čarobna ruka laticama cvijeta,
mirisima moju dušu kiti.
Titraju strune moga sunčanoga grada
u njem iskri sreća, on srećom diše,
u ljepoti tog božanskog stada
duša istinu o ljubavi piše.
U dubini duše grad od svjetla spava,
budi ga lahor, dah zvjezdane tišine
rukom srca požnjevena trava
mi daruje mirise miline.
bglavac
edin.kecanovic
