FAMILIJA RESULBEGOVIĆA

Ta je familija Resulbegovića iz Trebinja po mnogo čemu bila jako interesantnom familijom

.Mislim da nikako ne bi trebalo smetnuti sa uma da su nosioci titula paša ili vezira unekoliko bili prema nasljednom pravu karakterističnom za monarhije potomci najistaknutih carevih miljenika. Tako se mnoge dobre stvari u Trebinju pripisuju danas Resulbegu mada su za njih zaslužne i generacije koje su njemu prethodile. A druga jako važna činjenica sastoji se u tome da se Trebinje kao bosanska vojna utvrda nalazi svega 28 kilometara sjeveroistočno od Dubrovnika što predstavlja put od možda jedan sat konjskoga kasa. I ta blizina Dubrovnika kao i sam položaj Trebinja unutar hercegovačkoga geografskoga ambijenta čine taj neobičan položaj ovoga grada koji svojim mjestom u ukupnosti hercegovačkih političkih i vojnih prilika predstavlja toliku osebujnost i naročitost da se to odmah na prvi pogled primjećuje ukoliko kao stranac dolazite u ovaj grad. Sa Istoka opasan velikim uzvišenjima i brdima dok Trebišnjica lagano teče nizinom prema Zapadu. Odatle taj ''svemirski'' doživljaj Trebinja svakoga puta kada sam tamo navraćao.

Nema nikakove sumnje u to daTrebinje nije predstavljalo samo važno ''pogranično'' vojno naselje već da je u kalkulacijama Carigrada bilo zacrtano kao mjesto susreta Orijenta i cijele Katoličke Europe s obzirom na interese Turske na Mediteranu i Jadranu posebno. To se najbolje vidi u činjenici da je Bosna nakon otprilike 200 godina priprema otpočela sa izgradnjom Trebinja po uzoru na Dubrovnik. Malo začudno i danas djeluje daTrebinje nije bosanska mahala odnosno orijentalni grad izgrađen prema orijentalnom uzoru. Sasvim suprotno - to je mediteranski grad sa javim Trgom i sahat kulom, đamijama i crkvama koje su izražavale vjersko opredljenje građana Trebinja, urbanom jezgrom koaj se danas naziva ''KRŠ'' i prigradskim naseljima. Čudno je to da je familija Resulbegovića zamislila da od Trebinja napravi jedan takoreći bosanski Dubrovnik. Tako se grad utvrđuje visokim bedemima i ta gradnja traje od 1698 godine do 1728 dakle punih trideset godina mada se grad širi i izvan utvrda. Oko tvrđave je izgrađen hendek kroz koji je tekla čista voda iz Trebišnjice a u grad se ulazilo preko pokretnih mostova kao što je to slučaj kod Dubrovnika i to mosta na Pilama sa zapadne strane grada i mosta kraj tvrđave Revelin na istočnoj strani grada. Pa su onda izgrađeni mnogi objekti kao Osman pašina đamija 1726 godine koja je bila veća i ljepša od Careve đamije koja je bila zadužbina turskoga vladara Ahmeda III, pa je onda izgrađena sahat kula 18 metara visoka dok je sat kupljen od Mletala za 300 dukata , pa je izgrađena Begova kuća kao sto su također izgrađene mnoge stambene zgrade i dućani. Tako je Trebinju data jedna fizionomija koja ga i danas čini prepoznatljivim u ukupnosti Bosankih prilika. Zajedno sa Arslanagića mostom zadužbinom Mehmed paše Sokolovića to čini jedan jedinstven mediteransko orijentalni grad koji je za vrijeme vladavine Resulbegovića i kasnije bio glavnim diplomatskim središtem Turske na Mediteranu.

zlatan gavrilović kovač