DAN SUSRETA :

 

Ustajem  ,naravno rano ...

Oni osjećaji još uvijek struje ... posvuda ...

A  tišina je ... sve više prisutna u svakom mom koraku  ...

Poželim u trenutku čuti tvoj glas ... i  ... samo jedan dodir telefona me dijeli od toga ...no ipak ... odustajem...

Ne želim kvariti ovu tišinu koja nam prostire i otvara put ... do nas ...

 

             

 

I ... još samo jedan pogled u ogledalo ... namještanje haljine na bokovima ... preklapanje usana da se ruž ravnomjerno rasporedi  ... glasan uzdah i ... vrijeme je da krenem ...

A  ... minute do tebe su preduge ...

Ipak ... evo ... vidim te ... čekaš ...tamo na onom uglu ...

Koljena mi podrhtavaju ,a ipak koračam čvrsto ...

I ... evo me ...

Tu sam ... tu si ...

Ti i ja ... jedno pored drugog ...

Ljubim te ... poput zaljubljene djevojčice ...i ne znam gdje bih  te prije dodirnula ...

Ali  tvoje ruke znaju ... i ... kao nekim magnetom privučene  ... spuštaju se između mojih bedara ...

I u tom trenu ... nestaje ... svo ono vrijeme naše razdvojenosti ...

I nekako kao da ... nastavljamo tamo gdje smo zadnji put ... stali ...

Bezbroj uzajamnih dodira i poljubaca ... čine svaku minutu tako savršenom ... ali ... tada već ... počinje ono otkucavanje ... tog ... darovanog nam vremena ...

I ... svjesna tog otkucavanja ... pokušavam , što više ugoditi svojim rukama ... svojim usnama ...

Pokušavam upiti tvoju blizinu ... i ... svaki tvoj poljubac ... svaki tvoj dodir ...i tvoju riječ ... pokušavam jako utisnuti unutar sebe ... da te još dugo , nakon što odeš,nakon što odem ... imam u sebi ...

 

               

 

 

I ... nekako ... u svoj toj borbi s vremenom ... uspjeli smo ...

Uspjeli smo pružiti jedno drugom onaj osjećaj ... ljepote ...

Onaj osjećaj da uistinu ... pripadamo jednom drugom ...

 

              

 

A tada ... ono otkucavanje vremena ... sve glasnije počinje odzvanjati ...

I  ... nastupa tišina ...

Muk ...

Ponestane riječi ...

Samo snažan zagrljaj ... tvoga tijela ... šapuće nešto mome srcu ...

Kao da me želi utješiti ... kao da mi želi dati snage za ono što slijedi ...

A slijedi ... tvoj odlazak ... ili moj ... svejedno ...

Slijedi rastanak ... do nekog ,ponovog susreta ...

 

                  

 

Na usne mi spuštaš još jedan poljubac prije odlaska ... a u meni ona,dobro poznata bol ... preuzima svaki dio mene ...

Odlaziš ... odlazim ... i ... kao u bajci o Pepeljuzi ... kad otkucava ponoč ... gasi se ,svaka ona čarolija što je bila prisutna ... u tom ... vremenu ... u tom darovanom nam zajedničkom vremenu ...

I sve što ostaje su one teške i bolne riječi ...riječi «Do nekog, ponovog susreta»...