Nebo je te noći ... odlučilo isprati sve ulice što su te vodile ... do mene ...

Nebo je te noći ... poslalo kišu da dočeka ... prvi dan jeseni ... da dočeka ... nas ...

Ali ... nekako ...  kao da je znalo ... i utišalo je svoje kapi ... onog trenutka dok sam koračala prema tebi ...

Kao da je znalo da mi treba ...  samo par koraka ... do tvog zagrljaja ...

I onog trena ... kad sam se  ... privila uz tebe ... kad si moje ruke obuhvatio sa svoje obe ... nebo je ...  opet krenulo ... kapima slaviti  ... jesen ... a ja sam se prepustila  ... onom redosljedu ljepote što si je ... svojim dodirima ... nizao  ... posvuda po meni ...

Prepustila sam se tvojim rukama ... tvojim prstima ... usnama ...

Prepustila sam se ... kao i uvijek ... tebi ... u potpunosti ... znajući da znaš ... koliko me nježnost tvoja omamljuje ... znajući da ću ... svaki pokret tvoj... ispratiti ... uzdahom ...

                

 

I nema tih riječi kojima se može opisati sva ona toplina što je gorijela u meni ...  od ... mirisa tvoje ... blizine ...

Nema tih riječi ... s kojima bih  mogla  ispričati priču što se ... svakim tvojim dolaskom ... odigrava u meni ...

Ta priča ... u kojoj bih mogla pisati o onim drhtajima i toplini što se jave u trbuhu ... kao kod zaljubljene djece ...

Priča u kojoj ... ćim osjetim  tvoju blizinu ... poželim ... uvući ruke ispod tvoje košulje ... prisloniti svoje tijelo uz tvoje ... samo onako da čutim ... tvoj miris ... da mi ... mir ... preplavi misli ...

Priča u kojoj bih mogla pisati o ... trenutku ... kada tvoje tijelo ... postaje dio ... mene ... kada ... postaje i ... ostaje u meni ...

                 

 

I ... ponekad mi bude teško tražiti ... one neke fino umotane riječi... da opišem sve one poljupce i ... dodire ...  ponekad ih ne mogu naći ...

Ponekad bih pisala onako spontano ... pisala bih one riječi ... one što ih samo  tvoje uho čuje ...

Ali ... umirim prste ... zatvorim oči ... i ... u tišini ... svaki tvoj dodir ...svaki naš pokret ... svaki onaj uzdah ... ponovo prevrtim u mislima ... i ... pojavi se ...onaj lagani ... (drugima) ... zagonetan osmjeh ... u kutu mojih usana ...

Jer ... ponekad ... nemam  tih ... fino umotanih riječi ,u svom riječniku ...  s kojima bih mogla opisati ... svu onu ... nježnošću prošaranu strast ...

I tada ... odložim olovku ...

A  ... tako je jednostavna ... tako prirodna ... tako ... lijepa ...

                  

 

I sve one kapi kiše ... što su ovog puta pratile svaki tvoj pokret po mom tijelu ... sva ona svjetlost što je osvjetljavala  olovno nebo te noći ... dio su ... ovog našeg ... ponovnog susreta ... dio su ... lijepog početka ... ove jeseni ...

                

 

No ... ono što stvori ... onu neku ... nikad izmjerenu količinu ... tuge ... je onaj trenutak ... o kojem bih mogla danima pisati ...

To je onaj trenutak ...kad se ... još onako omamljena svim onim tvojim mirisima ... okusima ... dodirima ... moram izvući iz tvoga ... zagrljaja ...

Moram ... jer ... ti moraš ... dalje ...

A ona tuga ... zastane negdje u grlu ...

Na tvoje usne ...  spustim ...  tek jedan blagi poljubac   ...

Sklopim oči ... zaustavim onu tugu na tren ... zaustavim je ... i poklonim ti osmjeh ... za još jedan ... oproštaj ...

              

 

... Nebo je te noći ... poslalo kišu ... da dočeka prvi dan jeseni ...  a meni je poslalo ...

 ... tebe ...

Poslalo mi tebe ... da zavolim ... jesen ...