Negdje u ovoj strci s vremenom ... izgubih svoju olovku za ... pisanje ...

I danas ... sasvim slučajno ... negdje ispod svih tih zatrpanih stvari ... što su se nagomilale ... duboko negdje u ... samom središtu ... mene ... pronađoh svoju olovku ...  

No ... odakle i kako početi sad ...

Kako utišati  svu ovu buku ... što je ... sve ove ... do sad ... neispisane i neizgovorene riječi ... stvaraju ... negdje tamo ... između mojih grudi ......

Svu ovu buku što je stvara žurba tih istih riječi ...

Poput roja pčela ... zuje i vrte se u krug  ... žure ... ne znajući da li da krenu putem što vodi do  mojih prstiju ...  pa da ih sve ispišem ... ili da krenu putem mog grla ... pa da ih sve ... izgovorim ...

Kako da umirim ovaj strah od mogućeg krivog rasporeda riječi ... koje  bi možda mogle ... krivo raspoređene ... sve pokvariti ...  

Ustvari ... kad bolje razmislim   ... nema razloga da mi ruke drhte ... nema razloga da se bojim nekih  krivo ispisanih  slova ... ili nespretno izgovorenih riječi ... jer ... sva ta slova i sve te riječi ... bez obzira na njihov raspored  ... samo su odraz onog nečeg što je u meni ... a ti dobro znaš ... što je ... to ...

No  ipak ... ... postoji u meni ono nešto ... postoji u meni neki strah ...  

Postoji  zbog  ove  (za mene ) tako bezobrazne udaljenosti ...  zbog ove nemogućnosti da ... na kraju dana ... ušuškana pored tebe ... prebacim ruku peko tvojih grudi ... i da ti ... svojim uzdahom ,bez ijedne izgovorene riječi ... kažem ... Sve ...

                     Postoji u meni neki ... strah ... strah od nedovoljno dobro ispisanih  slova ...

Postoji u meni neki ... strah ... strah  zbog nedovoljno ... vremena ... za ono ... Sve ...