Ne znam više ,da li postoji iti jedna riječ ... što opisuje ljubav , a da je ja nisam ispisala za tebe ...

Ne znam više, da li postoji iti jedan osjećaj što se veže uz ljubav ... a da ga ja nisam osjetila za tebe ...

I ponekad ... ovako ... kad nas vrijeme ... razdvoji ... pitam se ... znaš li uopće ... koliko mi nedostaješ ...

Koliko mi nedostaje onaj tvoj osmjeh ... onaj osmjeh ,kad izgovorim neku od onih mojih besmislica... ili kad te onako nespretno,pokušam zagrliti ... a ti se tada slatko nasmiješiš ... i ... poljubiš me ...

Znaš li ... koliko mi nedostaju tvoje riječi ... kad mi pričaš o ... sebi ... o nama ...

Koliko mi nedostaje miris tvoje kože ... i dodir tvojih ruku ...

Ehh ... kad bih  barem mogla noćas ... prstima proći kroz tvoju kosu ... i stisnuti svoje tijelo uz tvoje ...

Možda bih tada saznao ,tada ... kad bi čuo,kako dišem ... koliko te ustinu trebam ... iz dana u dan ... sve više ... i koliko mi uistinu znaćiš ...

 

            

 

Znaš ... ljudi na svom putu kroz život sretnu mnogo osoba ...

I svaka od njih ih dodirne na neki svoj način ...

Ali ... nekako ... ćini mi se ...da ti život ... samo jednom pošalje onog nekog ... u kome nađeš ... potpunost ...

A ja sam je pronašla u ... tebi ...

 

           

Pitat će me netko od vas ... (možda) ... kako znam ...

Kako znam da si ti moja ... potpunost ...

Znam ... jer ... moj pogled ... ne luta ... više ...

Znam ... jer ... u meni više nema ni jednog mjesta u kojem ... nisi ti ...

I zato me sva ova daljina ... ova grozna šutnja ... ovo bezosjećajno vrijeme ... ubija ...

Ubija me ... jer mi krade i otima tebe ...

Stavlja mi u ruke onaj osjećaj praznine ...

A ona je tako teška ... i svakim novim danom ,svojom mi težinom ,sve više  stvara bol ...

Urezuje se sve dublje u moju kožu ...i pomalo se čudim svojim dlanovima ... koliko to još snage ima u njima ... koliko još praznine mogu podnijeti ...

A oni ... šute ... i u tišini ,bez ispuštenog iti jednog zvuka bola ... uz samo poneki trzaj ... nastavljaju bez trunke predaha ... nositi tu prazninu ...

 

           

 

Da ... znam ... znam zbog čega moje ruke šute ... i strpljivo nose svu tu težinu ...

Šute i strpljivo podnose bol ... jer ... i one, kao i ja znaju ,da ih jedino ti ... možeš upotpuniti ...

Ti ... kojeg volim ... zbog bezbroj i jednog razloga ...

Ti ... koji me samo jednim dodirom možeš odvesti u  one ...  nikad prije dodirnute visine...

Ti ... uz kojeg mi svaki problem nekako postaje manji ... jednostavniji ...

Ti ... koji me tako dobro poznaš ... jer ,pred tobom sam razgolitila ,bez imalo straha i stida ... svaki dio sebe ...

Samo ti ... možeš moje ruke upotpuniti ...

Jer ... samo ti ... moja si ... potpunost ...

 

Volim te,Šašavko!!!