Jutro je ...

Prve zrake Sunca,ušuljale su se u moju sobu ...

I ... onako , još omamljena snom ... nisam bila sigurna jesam li ovu prošlu noć sanjala ... ili si stvarno bio ... tu ... pored mene ...

Jesi li to stvarno došao ... i ...  iznenadio me svojim tihim koracima ...

Jesam li ... uistinu nakon dugo vremena ...opet ljubila tvoje usne ...

Jesam li to ja ... noćas ... nakon dugo vremena ... opet ... udahnula ... tebe ...

 

                    

 

Bezbroj pitanja mi se javilo u tom trenutku buđenja ...

Jesi li me uistinu ljubio  ... znaš ... tamo gdje srce ima svoje mjesto ...

Jesam li zaista bila sretna ... noćas ... i pod onom mekoćom tvojih usana ... disala cijelim tijelom ...

Jesam li to ja osjetila radost na svojim dlanovima ... dok sam prstima prelazila po svim rubovima tvoga tijela ...

Jesam li to ja  ... konačno , nakon dugo vremena , opet osjetila onaj tvoj ... neodoljivi miris ... kože ...

Jesi li to .. ti ... noćas ... uistinu,nakon  svih onih ... pamučno svilenih dodira ... zagrlio moja bedra i ... naslonivši glavu na moj stomak ... umalo utonuo u ... san ...

 

                 

 

I dok su sekunde prolazile  u tom mom razmišljanju ... u tom mom buđenju ... i pitanju ... da li je sve to bio samo još jedan od onih mojih snova ... jedna Sunčeva zraka mi dodirne lice,prene me iz polusna i tada shvatih da ... ova prošla noć ... nija bila ... san ...

Ne ... ovaj put nisam sanjala tvoje dodire ...

Bio si tu ...

Bio si dio mene ... bila sam dio tebe ... bili smo ... jedno ...

I iako si ... sad već daleko negdje od mene ... iako nam je ... tako malo vremena bilo dano ...

... spoznavši stvarnost ,spoznavši da sam i sa ovom malom kapljicom ... tebe ... uspjela utažiti žeđ ...žeđ  za onim slatkim okusom tebe ...

Spoznavši da si stvarno bio tu ...  konačno nakon dugo vremena ... osmjehnem se ... jutru ...