No , postoji i ono nešto što se zove ... prošlost ... a to je ona cesta kojom si koračao dok nisi naišao na ... ovu ... tebi jednostavno prepoznatu kao ... savršenu ... za tvoje korake ...

Znam ... netko će reći ...:»Pa ,kako znaš da je to baš ta staza ... na koju si htio ,onog prvog dana ,ono kad si napravio svoj prvi korak  ... poći...Kako znaš, da nije  ...  opet jedna od onih što vode u onaj osjećaj .... izgubljenosti ...Kako znaš .da nije ... opet jedna od onih ,na koju si samo zbog svoje radoznalosti i nezadovoljstva staze ,po kojoj već dugo hodaš ... zalutao ...»

A ti ... jednostavno ... znaš ...

Znaš ,jer si već sa prvih par koraka  po toj stazi ...osjetio ... sigurnost ... i neku neobjašnjivu jednostavnost spajanja tvojih koraka ... s onim koracima što su ... slučajno ili ne ... došli tebi u susret ...

Znaš ,jer  ... na toj stazi unutar sebe ... po prvi put si čuo ... tišinu ... nestalo je one buke... i onog nemira ...

Znaš ,jer ... koračajući tom stazom ... dodiruješ ono nešto ... do tad nepronađeno u sebi ... ono nešto što su ... upravo oni tihi i lagani koraci ... uz onu ... tvojoj duši...dragocjenu nježnost ... tako lako pronašli u ... tebi ...

Znaš ,jer ... na toj stazi ... svaki tvoj korak ... nježnošću je pomilovan ...

 

               

 

Ali  ona  ...  prošlost ... nekako ... ne prolazi ...

Kao da ne želi biti dio svoga imena ... i jednostavno...»proći»...

Ona ...ne prolazi ... jer ...svi oni koraci što si ih prešao na onoj staroj cesti ,na onoj cesti prepunoj puteljaka ,svi ti koraci ,kao da su isprepleteni s nekim bršljanima ...što si ih ,vjerojatno skupio negdje ,koračajući svim onim prečicama ...

I baš ti bršljani ...  ne popuštaju ...

Pokušavaš ih skinuti ,ali oni  ... kao  da se ... sa svakim tvojim novim pokušajem ,sve više isprepleću i sve više  stežu oko tvojih nogu ...

Nanose ti  bol ... bol , koje se želiš osloboditi ... jer postaje ... nesnošljiva ...

I ... nakon bezbroj pokušaja da odjednom ...sve bršljane skineš sa sebe ... konačno  shvatiš ... da postoje samo dva načina da se oslobodiš ...

Prvi način je  ... strpljivost ...

Strpljivošću  ... polako odmatati  jedan po jedan bršljan ...

Drugi način je ... grubost ...

Grubošću ,ne polako skinuti ... već zarezati sve odjednom ...

 

               

 

Ali  ... grubosti nemaš ... ne poznaš ju ... nije dio tebe ...

A strpljivosti ... imaš ... al,sve manje ,jer... ...na  onoj cesti ,na onoj stazi ... savršenoj za tvoje korake ,svakim novim učinjenim korakom,nailaziš na novu ljepotu koračanja ...

Svakim novim učinjenim korakom ,nailaziš na još jedan novi razlog za ... ostanak ...na njoj ...

I zbog te ljepote ... koju ne želiš ,poput balerine ... samo s vrhovima prstiju dodirivati ... ...

Zbog te ljepote ... na kojoj želiš punih stopala ... koračati ... zbog sve veće želje za ... potpunom slobodom davanja sebe ... i svega onog što imaš u sebi ... strpljivosti je sve manje... i manje... i ... manje ...

 

                

 

I više ne znaš ... ni kako ... ni kada ... ni hoćeš li ikada moći ... ostvariti u potpunosti onaj konačni cilj ... postojanja ...

Hoćeš li ... dotaknuti ... disati i ... ikad živjeti ... onu potpunu ... Sreću ...