Bezbroj cesta,širokih, uskih,malih,velikih...

Bezbroj prečica,prekritih samo  kamenjem, kao i onih obraslih trnjem, granama i svim drugim, raznim preprekama ... ponuđene su nam da koračamo ... njima ...

I nekako ... il odabereš sam ... ili te netko povuće za sobom ,nekom od tih staza i ti ... kreneš ...

Kreneš ...nadajući se da je to , upravo ona staza , na kojoj ćeš, putujući njom ,ostvariti onaj najvažniji cilj ovog našeg postojanja – Sreću .

A Sreća je skraćena (moja) definicija unutarnjeg mira ,uzajamnog davanja i uzimanja ljubavi i ... sloboda izražavanja samog sebe...

 

                 

 

Ali ... koračajući tako ... nakon bezbroj prijeđenih kilometara ,nakon povremenih lutanja i onog prečestog osjećaja izgubljenosti ...

Nakon prelaženja prečica ,čišćenja puteljaka ,od zgusnutih bršljana ,bolnog ,trnovitog granja ...

Nakon nailaženja na  ceste , koje  ne vode ... nikamo ,pa moraš nazad ... umorno i pomalo razočarano ...

Nakon svih tih koraka ... jednostavno se samo  ...zaustaviš ...

Pogledaš oko sebe  i shvatiš da si ustvari ... odavno samo ...  izgubljen...

Da odavno već, ta cesta kojom koračaš,nema onaj pravi smjer što vodi do onog ...cilja ...

Da put kojim ideš ,nije onaj što te vodi tamo,gdje si ,onog dana kad si zakoračio ,onako pun nade i očekivanja,mislio da će te odvesti...

No,iako umoran,razočaran ... opet nastavljaš dalje ,jer drugog puta ... nema ... bolje rečeno ... ne vidiš ga ...

Pomiriš se da je to tvoj put,takav kakav jest ,a onu bol ,što ju osjetiš,ono kad samo ...  iti pomisliš na sve ono što si htio postići ... što si htio doživjeti ,što si htio pružiti onom netkom tko će te ...  prepoznati ...

Tu bol ... smjestiš negdje duboko u sebi ... i ... kreneš ... dalje ...

 

               

 

I tako ,umoran od svih tih ispraznih koraka ... jednog ,naizgled,sasvim  običnog dana ,naiđeš na cestu što dolazi iz nekog sasvim drugog smjera ...

Na cestu ... tebi do tada ,sasvim nepoznatu, tvojim koracima sasvim neobičnu... drugačiju od svih onih prijašnjih ...

Na cestu ... kojom korača netko ... laganog ...tihog ... nježnog ... koraka ...

Na cestu ... kojom poželiš ... poči ...

I ... nekako , neobjašnjivo jednostavno ... tvoji koraci krenu prema  toj cesti ... ususret tim tihim ,umirujućim koracima ...

I ... ono nešto ... ono što je , najinteresantnije u susretu tih dviju različitih cesta ... je ... njihov dodir ...

Dodir bez ... sudara ...

Tako lagan ... a tako osjetan dodir ...

 

                 

 

I ...tek sad , nakon svih onih učinjenih koraka ... tek sad ,na toj ... sasvim nepoznatoj cesti ...po prvi put ,osjetiš onaj unutarnji mir , osjetiš ljepotu uzajamnog davanja i uzimanja ljubavi ... i ... onu neprocjenivu slobodu izražavanja samog sebe ...

Osjetiš ... Sreću ... osjetiš onaj cilj ... postojanja ...

 

                

 

I ... što drugo ... nego ...  jednostavno poželiš ... ostati i koračati dalje tom cestom ... jer... svaki novi korak ... na toj cesti ... donosi ti neku novu ,naizgled sitnicu ... ali tebi veoma važnu i bitnu ...

Donosi ti mogučnost davanja ... sebe ... onom ... tko te je ... prepoznao ... i prigrlio te ... baš takav kakav jesi ...

Onom ...  tko ti je ... upravo svojim laganim koracima ... pokazao ... LJUBAV ...

A  ... LJUBAV je  ...  kad ... osjetiš ... upravo onu definiciju Sreće ...