Gdje ???

Gdje sad ... kad sam se zaustavila na samom rubu ... u mraku ... umorna od traženja ... odgovora...

Ne znam gdje ...a bila sam svugdje...

Okretala sam se u prošlost ... tapkala u sadašnjosti ... i dodirivala budučnost ...

I nigdje ,baš nigdje ni jednog odgovora ...

I sad,već duže vrijeme samo stojim ... i ... čekam ...

Čekam, a ni sama ne znam...što...

    Možda neki vjetar ,što će me pogurati i natjerati da napravim ... korak ...u nekom od preostalih smjerova...

Stojim i ... čekam ...pokušavajući  umiriti osjećaje ... umiriti ih da ih ne vide... drugi ... da izbjegnem ona klišejska pitanja ...

«Što ti je?»

«Jesi dobro?»

Da izbjegnem onaj njihov odraz ... odraz na njihovom  licu ...odraz nekog skrivenog zadovoljstva ... što ga tako nevješto

prikrivaju ,zadovoljni što im «ide» bolje nego ... meni ...

No,ima i onih ,iskreno zabrinutih ,zbog ovog mog tapkanja ... u sadošnjosti ...

Ali ,ni oni ne razumiju da ja ne želim njihova pitanja ... «Kako si» i tome slično ...jer ...pitanja imam isuviše ... a ja ,čak ni  na

to pitanje ... ne znam odgovor ...

Oni ne razumiju ... da je zagrljaj ... jedan iskreni zagrljaj,bez isuviše pitanja,bez isuviše riječi ... sasvim dovoljan ...

Ali ... zagrljaj je ostao ...na nekoj drugoj strani ove moje priče ...

 

            

 

Čekanje ...

Da, čekanje ... čekanje je ono što me sad već ,polako,ali sigurno ... drugima sasvim neprimjetno ...ubija ... i sve više i više mi

se samo ... spava ...

Spava mi se,jer ... koliko god sam željna ... vjetra ... koji će me pogurati i natjerati da napravim korak ... toliko me sve više i

više obuzima ... strah ... od tog istog koraka koji će me ... pokrenuti ...

Ponekad poželim da ... jednostavno ... nestanem ...da konačno prestane ova neizvjesnost,strepnja ...

Da nestane ... sve ... jer strah me ... ako zapuhne vjetar ,pa me pogura ... nazad ...

Nazad ...gdje sigurno ne želim ... jer ... tamo sam već bila ... tamo sam se već vračala ...

Tamo mi se ne ide ...

Tamo nema ... tebe ...

Tebe kojeg ... volim ...

Tebe ... zbog kojeg u meni ... još uvijek ima vjere ... da postoji ... ljubav ...

Ljubav u kojoj nema ... straha ... srama ...

Ljubav ,koju si probudio u meni ... tako jednostavnu i čistu  ...

Ne,nazad mi se ne ide ...

 

          

 

Al  postoji i  ... ona druga strana straha ...

Straha od vjetra što će me pogurati korak ... naprijed ...

Strah od mogućeg ... pada ...

Jer ... što ako zakoračim,a ne uspijem uhvatiti ... tvoju ruku ...

Što ako ... zakoračim i u tom koraku ... nestanem ...ne uspjevši u tom naletu vjetra doletjeti do tvog ... krila ...

Što ako se zamnom uruše i one dvije čvrste litice ... što su ... srasle s mojim stopalima ...i upravo one mi ne dozvoljavaju ,one

mi ...kao i dosad ,spriječavaju da probudim u sebi ... onu moju hazardersku stranu ...

Što ako se i one uruše za mnom ...

Što ako???

Što ako???

 

           

 

I ...eto ... ja još uvijek tapkajući u mraku ... u ovoj svojoj sadašnjosti ...stojim na rubu i ... čekam ...

Čekam odgovore koje bi voljela znati ...i u tom znanju ojačati i biti spremna na onaj korak ... što mi donosi vjetar ... vjetar

kojeg  slutim da ... nadolazi ...

A odgovori ... znam ... neće doći ...

Odgovori ne dolaze ... oni su oduvijek tu ... samo su se negdje sakrili ...

A ja ih ... jednostavno ... sama ... ne mogu pronaći ...