U nekoj od onih tišina ... što naiđu , onako potpuno nepozvane u ...  misli ... često zastanem ... pokušavajući pronaći odgovore na neka ,odavno već postavljena pitanja ...

Zastanem ... glasno uzdahnem ... jer ... već odavno teško dišem ... jer ... već odavno ... tako malo tebe ... ima pored mene ...

Već odavno ... vrijeme nije na mojoj strani ...

 

                  

 

I ... tada ... u toj tišini ... u potpunoj nagužvanosti svih onih misli ,pitanja,želja i osjećaja ... na trenutak prestanem ... disati ...

Bol ... koju osjetim unutar grudi ... u tom trenu ... natjera moju unutrašnjost da ... vrišti ... da vrišti zbog nemogučnosti da ti ... pružim svoju ... ljubav ...

Jer ... toliko toga je u ... meni ... i poput rijeke što buja u nekom koritu ... poput rijeke koju je netko ogradio branom ... a taj netko je Gđa Udaljenost ... poput rijeke u koritu ... sve više i više je toga ... što želim podijeliti s ... tobom ...

A ... brana ne popušta ...

Ne popušta i ne dozvolja mi da ... tečem ...

Ne dozvoljava mi da te ... okupam svojom ... ljubavlju ...

     

                    

 

Da li me želi ostaviti ... bez daha ... dok ,sad već umorna od borbe u tom strujanju što se vrti u krug ... ne dozvoljavajući toj istoj struji da poteće i da me odnese u tvoje ... ruke ...

Ili jednostavno ne zna ... koliko te ... zaista ...volim ...

Koliko čeznem da ... opet osjetim onaj osjećaj što ga probudiš u meni ... kad nakon svih onih dodira ... nasloniš glavu u moje krilo i ... dok ti dodirujem kosu ... tiho toneš u san ...

Koliko čeznem da te ... milujem ... da ti ljubim ... onaj maleni sitni madež ...

Koliko čeznem da osjetim onaj ... mir ... u onom snažnom ... nježnošću ispunjenom zagrljaju ...

Koliko čeznem da osjetim onu sigurnost ... kad se ... priljubim uz ... tebe ...

 

                  

 

I ... baš to se pitam ... u onoj tišini ... što nepozvana došeta  u misli ... baš to se pitam ... da li ta brana ... što spriječava ovu moju ljubav da dođe do tebe ... da li zna ... sve ovo za ćim čeznem ...

Ili ... možda ... ipak čeka ... tebe ...

Tebe ... što si s one strane brane ...  ...

Tebe koji ... možda  ni ne znaš ... da je dovoljan ... samo jedan tvoj dodir ... da se brana uruši ... da oslobodi svu ovu nagomilanu ljubav ,natopljenu čežnjom ... da se uruši ... i da tada ... zajedno potečemo ... rijekom ...

 

                 

 

I sad ... dok ... evo ovako u tišini čekamo ... ti s jedne strane  ... možda nesvjesan da je tako malo potrebno ... da brana popusti ... tako malo ... dodir ... samo jedan tvoj dodir ... do NAS ...

I ja ... s druge strane ... s još ponekom kapljicom snage ... kapljicom toliko malenom ... dovoljnom tek toliko da udahnem ... da se ne utopim ...

I sad ... evo ... pokušat ću ... kroz onu malenu pukotinu brane ... pokušat ću  progurat  ,s ovo malo snage ... ove riječi ...

Možda dođu do ... tebe ... možda nas dovedu do NAS ...

Progurat ću ... ove riječi ...

 I ako ... u ovoj tišini ... uspiju doći do tebe ... znaj da ...samo jednim dodirom ... srušit ćeš branu ... i ja ću poteći prema tebi ... i imat će mo ...  NAS ...

 

Volim te,Šašavko!!!

...tvoja@ptica...