Na pučini nekog nepoznatog mora ... potpuno sama u malenom čamcu ... već dugo vremena ... nepomično ... plutam ...

I ne znam  ... da li me je više strah ove nepomičnosti  ili ... nekog novog naleta vjetra ... što će naići i odgurati me ... ni sama ne znam ... kamo ...

 

 

A ... nekad je bilo lakše ...

Nekad sam imala ... jedro ... na tom malenom čamcu i ... ćak sam nekoliko puta  iz daljine ugladala ... kopno ... ali ... nekako u tim trenucima ...vjetar bi prešao u oluju i odgurao me ... opet negdje ... daleko od tog kopna ... daleko od ... tebe ...

 

 

Izgubila sam to jedro ... u jednoj od onih prošlih oluja ... i sad ...  bez  igdje ičega u tom malenom čamcu ... sklupčana na samom njegovom dnu ... strah me otvoriti oči i ... po ko zna koji put ... ...ugledati ...

...bespuće ...